B u X o r o d a V l a t u n IV e r s it e t I r a h im V o h id o V h u s n id d in es h o n q u lo V

«devonalik»da ayblaydi. Muallif nozik qochirim bilan Odam Ato naslidan

 

bo'lgan  yer go'zali  tabiatidagi  va’daxiloflikka  ishora  qiladi.  Aslida  esa

 

mahbubaning yuragi ham ishq otashi ta’siridan xoli emas. U ham olovda

 

yonadi, ammo hayo va ibo, iffat va nomus uning bardoshini toblantiradi.

 

O'z nazokatini, ayollik sharafmi himoya qilishga da’vat etadi. Boz ustiga,

 

oshiqni imtihondan o'tkazish, undagi ishqning rostligiga ishonch hosil

 

qilish ishtiyoqi  ma’shuqani yanada sabr-u bardoshli bo'lishga undaydi.

 

G'azalning  to'rtinchi  bayti  yer-u  samoni  bir-biriga  ulagan  bo'lsa,

 

beshinchi bayti undagi orifona-ilohiy ruhni yanada kuchaytirishga xizmat

 

qilgan.  Buning  uchun  ulug'  shoir talmeh san’atiga tayanadi: