B u X o r o d a V l a t u n IV e r s it e t I r a h im V o h id o V h u s n id d in es h o n q u lo V

yumsang yer yuzini  qorong‘ilik lashkari bosadi.  Odamlarga o‘t bergan

 

ham sen,  daryolami toshirgan,  ekinzor va o'tloqlarga suv bergan ham

 

sen!  Ey,  ulug‘  Quyosh tangrisi,  bizni eroniylarga xor qilma,  dilimizga

 

g'ayrat,  bilagimizga  quwat  ato  qil,  yuragimizga  o‘ch  olovini  sol!

 

Qilichimizni  o‘tkir  qil,  toki,  yurtimizni  oyoq  osti  qilgan  makkor

 

dushmanni  tor-mor aylab  qullik balosidan xalos bo‘laylik  (26-bet)!»

To'marisning  tilaklari  ijobatga  aylanadi.  Yozuvchi:  «Oftob  nuri

 

To‘marisning yuziga tushib turar, go‘yo  Mihra nurli qo‘llari bilan uni

 

siylab,  olqishlayotgandek  bo‘lardi»(26-bet),-  degan  rangin  ifodalami

 

keltirib,  o‘quvchini  massagetlar g‘alabasidan  voqif etadi.  Asar jangda