Б. Сапаров ф а л с а ф а

Сиѐсий демократия
- жамият сиѐсий тизимини халққа яқинлаштириш, 
сиѐсий адолатсизликларнинг олдини олиш.
Суверинитет
– франсузча сўз бўлиб, олий ҳокимият, яъни ҳозирги 
давлатшунослик фанида давлатнинг ички ва ташқи сиѐсатидаги тўла 
мустақиллигини билдиради. 
Табу
– бирон-бир нарса, ъаракат, соғзга нисбатан белгиланадиган диний 
тақиқ.
Теология
– диний таoлимотлар тизими.
Теоцентризм
– дунѐни тушуниш марказига Худони қўювчи фалсафий 
ѐндашув.
Техноген
– техника билан боьлиқ, унинг таoсири билан белгиланган.
Технократик 
– техникани биринчи оғринга қоғювчи.
Технооптимизм
– 
турли 
муаммоларни 
ечишда 
фан-техника 
тараққиѐтининг ролини ошириб коғрсатувчи фалсафий ѐндашув.
Технопессимизм
– фан-техника тараққиѐтини жамият ва табиат 
таназзулининг манбаи ва омили деб эълон қилувчи фалсафий ѐндашув.
Технотрон жамият
– компютер инқилоби босқичига кирган жамият.
Трансцендентал
– ўта умумий. 
Тарғибот-ташвиқот
– инсонни бирор харакатга рағбатлантириш ва 
кишида бирор нарсага шавқ уйғотишга йўналтириш. 
Тасаввуф
– исломдаги диний-фалсафий оқим. 8 асрда араб 
мамлакатларида пайдо бўлган. Бу таълимот ўша даврда савдогарлар ва 
косибларнинг манфаатини кўзлаган. Тасаввуфнинг асосий моҳияти инсон ва 
унинг Худога муносабатидир, яъни солиҳнинг Худо васлига этишишидир. 
Тафаккур
– (араб. – фикрлаш, ақлий билиш) – предмет ва ҳодисаларнинг 
умумий, муҳим хусусиятлари аниқлайдиган, улар ўртасидаги ички, зарурий 

---

182 
алоқалар, яъни қонуний боғланишларни акс этадиган билишнинг ратсионал 
босқичи. 
Ташқи тахдидлар
– ташқи таҳдидлар асосан ғоявий бўшлиқ туфайли 
содир бўлади.