Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

XXIV mətn

Bir gün libası qolay imiş. Gedif oturufmuş məclisdə, heş bunu sayan olmuyuf. Gedir Sultan bəyin yanına, deyir ki, bəs belə-belə. Mən filan məclisə getdim belə qarşılandım, filan məclisə getdim belə qarşılandım. Amma filan kəndə getdim heş məni sayan olmadı. Deyir, əynin-başın nətər idi? Deyir, vallah, əynim-başım yoluğ idi. Dedim tanış kəntdi, burdan bura mən nə geyinim. Deyir, libasına görə səni tanımıyıflar. Təzdən gedir libasın dəyişir, bir ayrı toya gedəndə bunu çəkif aparıf başda oturdullar gümüşü papax başda. Oturanda pencəyin ətəyinnən tutur soxur boşqaba ki, ye pencəyim, ye, məni başa çıxardan sənsən. Sən olmasan mən ayaxda oturardım.