Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

13. ÇILPAQ DONUZ
I mətn

Musa peyğəmbər gəlir camahata deyir ki, bu il qış sərt olajax. Camahat da sırışt gəlir kolda-kosda nə ot-zad tapırsa, hamısın yığıllar. Həmən ili qış yumuşax keçir. Musa peyğəmbər bir də Allah-taalanın yanına gedəndə deyir ki, sən məni niyə yalançı elədin? Deyir, nətər? Deyir, sən dedin qış sərt keçəjəh, mən də camahata dedim qış üçün ehtiyat görün. Camahat da əsir-yesir oluf, kolda-kosda ot qoymuyuf.

Demə, həmin il qamışdığa od düşür, qamış yanır. Qamışdığın içində bir donuz olur, donuz da ütülür. Tüksüz donuzdu da, hava sərt olsa, öləjəydi. Allah deyir, bir o donuzun səbəbinə mən bu qışı yüngül keçirdim ki, qoy donuz yaşasın.
II mətn

Bir illəri bütün meşə od tutuf yanır. Bütün cannılar hamısı yanır, bircə çılpax donuzdan başqa. Donuzun gizdənməyə yeri olmur. Həmən qışı deyillər, o donuz da öləjeh, ta qala bilməz. Meşə yanıf, hər yer açıx. Allah-taala elə eliyir ki, həmən ili qış yaz kimi keçir. Çılpax donuz sağ-salamat gəlif yaya çıxır da. Bını da el arasında deyillər ki, çılpax donuza rəhm eliyən Allah bizə də bir gün rəhm eliyər. Bı elə o vaxtdan bir deyim kimi qalır. Həmişə misal çəkirih.