|
Kim Si Sip Seulda hukmronligining o‘ninchi yilida, ya'ni Yevropa taqvimiga ko‘ra 1435 yilda konfutsiy olimining kambag'al oilasida tug'ilgan.Ular u haqida aytishlaricha, u besh yoshidayoq ierogliflarni bilgan va adabiy tilda she'r yozishni bilgan - xanmun, bir kuni qirol Sejong qarindoshlari "ilohiy" deb atagan bolaning ajoyib qobiliyatlari haqida eshitgan. yoshlik", uni saroyga taklif qilishni buyurdi va uning iste'dodiga ishonch hosil qilib, mukofot sifatida ellik dona eng yaxshi ipakni buyurdi.Sovg'a bola ko‘tarib bo‘lmaydigan darajada og'ir edi va hamma uning nima o‘ylab topishini kutardi. Bola esa indamasdan, barcha bo‘laklarni bir-biriga bog‘lab, shoh sovg‘alarini orqasidan sudrab saroydan chiqib ketdi.Shoir hayotidan boshqa, haqiqiyroq faktlar ham ma'lum: onasi erta vafot etgan, otasi doimiy kasal bo‘lgan, yosh Kim do‘stlarsiz yashagan, faqat kitoblar bilan muloqot qilgan. O‘n uch yoshida u saroy maktabiga, so‘ngra monastirga, to‘g‘rirog‘i, Chingvan monastiri qoshidagi maktabga yuboriladi.Qirol Sejong hukmronligi (1419-1450) koreys madaniyatining yorqin gullab-yashnashi bilan ajralib turdi. 1444-yilda milliy koreys alifbosi ixtiro qilindi va bu ona tilidagi adabiyotning mustahkamlanishi va rivojlanishiga katta hissa qo‘shdi. Shu bilan birga, metall turi to‘rt marta quyildi va bosib chiqarish texnologiyasi yaxshilandi. Feodal davlatning hukmron tabaqasini yangban - dvoryanlar sinfidan bo‘lgan harbiy va fuqaro amaldorlari tashkil etgan. Yangbanlar asosan yer egalari boʻlib, Koreyaning deyarli barcha ekin yerlariga egalik qilishgan. Ular xitoy adabiyotida tarbiyalangan, bolalikdan ular konfutsiy axloqiy me'yorlari va jamiyatdagi insoniy xulq-atvor qoidalaridan ilhomlangan. Koreyaning tog'lari va vodiylarida uzoq vaqt sayr qilish uning she'rlarida o‘z aksini topgan ko‘plab yangi taassurotlar olib keldi. Birinchidan, Kim Si Sip Goryo davrida Koreyaning qadimiy poytaxti - Songdo (hozirgi Keson) shahriga jo‘nab ketadi. 1457 yilda Sejo yosh Tanjonni o‘ldirgandan so‘ng, shoir davlat lavozimlaridan haydalgan bir necha do‘stlari bilan Geumxva grafligida yolg'izlik izlaydi, tabiat qo‘ynidagi oddiy kulbada yashaydi. Ular birgalikda yangi qirol haqida satira yozadilar. Ammo asta-sekin uning hamfikrlarining shijoati soviydi va ular turli yo‘nalishlarda tarqalib ketishadi. Kim Si Sip yana yolg‘iz o‘zi yo‘lga chiqadi va Gvanso provinsiyasi (hozirgi Pyongando) tog‘larida kezib yurib, uni odamlar olamidan ajratib turuvchi chuqur tubsizliklar va baland cho‘qqilar haqida she’rlar yozadi. Tabiat go‘zalligidan zabt etilgan shoir o‘zini “go‘zal manzaralarga tashna” inson deb e’lon qiladi. U uzoq vaqtdan beri go‘zalligi bilan mashhur bo‘lgan joylarni ziyorat qiladi. Pag‘yon o‘chog‘ida tubsiz gurzi bor, u tabiatning ulug‘vorligini aks ettiradi, she’rlarida an’anaviy fantastik obrazlar – yo uxlab yotgan ajdaho, yo motam va yig‘layotgan tog‘ ruhlari, yo tashvishli suv parilari namoyon bo‘ladi. Tabiatga madhiyalar orasida - Koreyaning uzoq o‘tmishi haqida to‘satdan aks ettirilgan chiziqlar. Baliqchi uzoq vaqtdan beri uyini qayiqqa almashtirgan, sovuq va yomg‘ir bambuk soyabon ostida kirib bormoqda... Shoirning hayotiy va badiiy nozik eskizi o‘zidan oldingi Du Fu va Bo Ju-yining iztiroblar haqida yozgan she’rlarini eslaydi. oddiy odamlarning so‘nggi bo‘lagini shafqatsizlarcha tortib olgan amaldorlarning tovlamachiliklari haqida.
Biroq, Kim Si Sip she'riyati manzarali, tafakkur va xotirjamdir. Shoirning Kvanssoga safari chog'ida yozgan she'rlariga so‘zlagan so‘nggi so‘zlari dunyoviy shov-shuvlardan ajralgan bunday kayfiyatni qamrab oladi: sof qashshoqlikda o‘zlarining yuksak intilishlarini saqlab qolish uchun. Bu so‘zlar ikkita munosabatni birlashtiradi: o‘ziga xos tafakkur va o‘z-o‘zini singdirish bilan buddist-daoist va konfutsiy - davlat sohasida faol ishlashga chanqoq, yuqori ijtimoiy intilishlarni talab qiladi, chunki "yuqori intilishlar" atamasi konfutsiycha atamadir. Kvanssodan keyin 1460-1462 yillarda Kim Si Seop Kvandong (hozirgi Gangvondo provinsiyasi) atrofida aylanib yurdi va yana “o‘n yillik sayohatda tuflisini kiygan” yolg‘iz sargardonning she’rlarini yozdi. Koinot unga ulkan bo‘sh sumkadek ko‘rinadi. Unga odamlarning dunyoni o‘zgartirishga bo‘lgan barcha urinishlari behuda bo‘lib tuyuladi va u "Jingwei qushini masxara qilaman" she'rini yozadi. Op dengizni yopish uchun tumshug'ida yer ko‘targan kichik qush haqidagi qadimiy afsonani yaxshi biladi. Uzoq Sharqdan kelgan boshqa yozuvchilar uning qat'iyatini maqtashdi va Kim Si Seup uning qat'iyatini kulgili va bema'nilik, "o‘z go‘shtini behuda o‘ldirish" deb biladi. u she’rlarining ko‘p qismini ona tabiatiga bag‘ishlaydi. Agar o‘sha davrda o‘rnatilgan adabiy odob-axloq qoidalariga amal qilgan holda, uning ko‘plab salaflari va zamondoshlari qo‘shni Xitoyning go‘zalliklarini kuylagan bo‘lsa, Kim Si Sip Koreya va Xitoyni qarama-qarshi qo‘yib, o‘z vataniga hamdardligini bildiradi. – Yurtimiz bir chetga qiyshayib, dengizlar bilan siqilgan bo‘lsa-da, undagi tog‘lar, daryolar musaffo va go‘zal. Atrofda olijanob odamlar orzu qiladigan manzaralar bor. Bir paytlar Konfutsiy to‘qqiz koreys qabilasi orasiga joylashmoqchi bo‘lgan, hozir esa xitoyliklar: “Men Olmos tog‘larini o‘z ko‘zim bilan ko‘rishim uchun Goryeo mamlakatida tug‘ilishni istardim”, deb yozadi Kim Si Seup gazetasida. Gvandongga sayohat haqidagi she'rga keyingi so‘z.
O‘shandan beri go‘zallikni Xonamdan izlayapman.
U erda, to‘siq orqasida, apelsinlar sariq ...
Va yana u yurtning ideal o‘tmishini she’r bilan aks ettiradi, ajdahoga aylanib, baland osmonga cho‘zmoqchi bo‘lgan qarag‘ay haqida yozadi;
shoirning oyog‘ini tosh “chaqish”idan asraydigan tuflisi uchun etikdo‘zga rahmat.
김시습의 금오신화」 중에 남염부주지는 실로 소설 가운데 제일이다. 그 일리론은 대정의 책문과 같고「선위는 학사의 솜씨를 훨씬 뛰어넘었다. 뿐만 아니다. 그 세간사에 대한 문 답은 사악함을 배척해 바름에 돌아가게 했으며, 치란의 원인을 논하는 대 목은 또 평소의 뜻을 서술한 것이다. 나는 책을 읽다가 어루만지면서 세 번 감탄하였다. 서술의 양상은 구종길의 전등신화를 답습하였 지만, 입의와 줄어는 그보다 훨씬 나으니 어찌 청출어람에 그칠 뿐이겠는가?
우리들은 대부분 위의 평가에서 금오신화는 전등신화를 답습 (곧, 모방하여 창작된 작품, 그럼에도 불구하고 원작보다 훨씬 뛰어난 작품이라는 찬사에 주목한다. 사실이 그러했다. 하지만 보다 눈여겨보 아야 할 점은 어숙권을 비롯한 당대 인물들은 모두 금오신화를 전 신화와 견주어 읽으며 감상 - 평가하고 있었다는 사실이다. 김시습 자신도 금오신화가 전등신화의 독서경험을 통해 창작되었다는 점 을 애써 감추려 하지 않았다. 독자는 물론이고 작가도 분명하게 표방 하고 있던 원작과 그의 모방작, 곧 전등신화와 금오신화는 그런 밀접한 관계에 있는 작품이 분명하다. 전기소설은 전근대 동아시아 서사문학사에서 가장 두드러진 소설 유형 가운데 하나이다. 흔히 위진남북조시대에 성행하던 지괴가 당나라 문인들에 의해 소설적 면모를 갖춰 전기소설로 전환되었다고 평가된다. 이들의 양식적 특징으로는 문언문으로 이루어진 개 인 창작 한문단편서사, 재자가인의 청춘남녀 주인공으로 내세운 환 상적 • 낭만적인 작품세계 등을 꼽을 수 있다. 최초의 고전소설로 일컬 어지는 김시습의 금오신화도 바로 전기소설이다. 하지만 이처럼 정 제된 작품이 조선전기에 갑자기 돌출할 수는 없는 법, 이전 시기부터 두터운 서사적 전통이 있었기에 가능했던 일이다.이런 문제의식을 갖고 거슬러 올라갈 때, 나말여초에 편찬된 『수이 전은 주목할 만하다. 이 작품집은 신라 말 최치원(崔 857-?에 의 해 편찬된 이후, 고려 초 박인량 등에 의해 증보된 것으로 알려져 있다. 현재 전모는 알 수 없고, 후대 문헌에 실려 있는 14편 정도를 통해 대략적인 모습을 짐작해볼 수 있을 따름이다. 여기에는 설화적 성격의 작품이 있는가 하면, 전기소설 「금오신화와 방불한 작품도 실 려 있다. 「최치원」이 바로 그런 작품이다. 이후 전기계 한문소설은 김 시습의 금오신화, 신광한光漢 1484-1555)의 기재기이(紀異)』를 거쳐 17세기에 이르러 명문거족의 딸 선화 기생 배도 사 이에서 갈등하는 주생(生)의 애정을 다룬 권필(1569-1612)의 주 생전 자신의 정욕을 억압하는 안평대군(安平大君)과 젊은 선비 김진 사 사이에서 비극적 최후를 맞이하는 궁녀 운영의 애정 을 담은 「운영전(雲英傳)』과 같은 전기소설의 명편들이 창작되기에 이른다.
Do'stlaringiz bilan baham: |
