Annotatsiya. «O’zbekiston tarixi» bo’yicha tayyorlagan ma’ruza matnlari fanning barcha ma’lumotlarini o’z ichiga qamrab olgan. O’quvchilarning tarix sohasidagi bilimlarini shakillantirishga qaratilgan

Sog’iiqni saqlash.Urushdan keyingi yillarda respublikada aholiga tibbiy xizmat ko’rsatish og’ir ahvolda edi. Kasalxonalarda davolanish o’rinlari, malakali vrachlar yetishmasdi. Ko’pgina viioyat va rayonlarda shifoxonalar, statsionarlar, feldsher-akusherlik punktlari, ambulatoriya-poliklinika muassasalari yo’q edi. Toshkentdek poytaxt shaharda kasalxonalarda o’rinlar yo’qligi tufayli ko’pchilik bemorlar qabul qilinmas, ularga tibbiy yordam ko’rsatilmasdi. Birgina 1948-yilda tez yordam kasalxonalarda joy yo’qligi tufayli 3 mingdan ortiq bemorni yotqizishdan bosh tortdi.

Respublikada 1948-yilda o’pka kasallari davolanishi uchun shifoxonalarda atigi 2 mingga yaqin o’rin mavjud edi. Holbuki, bunday shifoxonalarga ehtiyoj 4 mingdan ortiq joyni tashkil qilardi.

50-yillarda respublikada tibbiyot muassasalarini ko’paytirishga oz-moz e'tibor berildi. 1953—1958-yillar-da 200 ga yaqin kasalxonalar ochildi, ulardagi o’rinlar soni 13 mingtaga ortdi. Shunga qaramay aholi sog’lig’ini saqlash xizmati boshqa respublikalarga qaraganda ancha orqada edi. Shuning uchun 1960-yili kasalxona shoxobchalarini kengaytirish maqsadida davolash o’rinlarini 20 mingtaga orttirish belgilandi. Buning uchun davolash muassasalariga 500 dan ortiq ma'muriy va boshqa bino-lar ajratildi. o’sha yili respublika bo’yicha 223 ta shifoxona muassasalari va 21 mingta davolanish o’rinlari ishga tushirildi. Son jihatdan ancha ishlar qilingan bo’lsa-da, respublikada sog’liqni saqlash saviyasi aholi talablarini qondirmay qolaverdi.

60-yillarda tibbiyot xizmatini yaxshilash borasida ko’pgina ishlar amalga oshirildi. Bir qancha yirik kasal-xonalar ishga tushirildi. Shu bilan birga, sog’liqni saqlashni rivojlantirishga ajratilgan kapital mablag’lar o’zlashtirilmay, talay obyektlarni ishga tushirish muddat-lari yildan-yilga surilib keldi.

1970-yilga kelib O’zbekistonda 1260 dan ortiq kasalxona, 1760 dan ziyod ambulatoriya-poliklinika muassasalari, 1035 feldsherlik punktlari, 4200 ta feld-sherlik-ambulatoriya yordami muassasalari bo’lishiga qaramay, aholini tibbiy yordam bilan ta'minlash darajasi juda past bo’lib qolaverdi.

Kasalxonalardagi o’rinlar sonini zo’raki ravishda oshirishga urinish natijasida davolash o’rinlari moslash-tirilmagan binolarga joylashtiriladigan bo’ldi. Bu hol sanitar-gigiyenik sharoitlarni keskin pasaytirib yubordi. o’rinlar sonini zo’raki ravishda oshirish kasalxonalar va boshqa tibbiy muassasalarning texnik jihatdan ta'min-lanishida zamondan ortda qolishiga olib keldi.

Shunga qaramay, 1946—1970-yillarda O’zbek xalqi-ning fidokorona mehnati tufayli aholining turar joy va maishiy sharoitlari, sog’lig’i muhofazasini yaxshilash borasida ayrim yutuqlarga erishildi. 60-yillarga kelib aholining turmush darajasi sezilarli ko’tarildi. Biroq totalitar tuzum, ijtimoiy ehtiyojlarga mablag’ ajratishning qoldiq prinsipi O’zbekiston aholisining hayotiy muhim muammolarini hal qilishga to’sqinlik qilib keldi.