Amea folklor institutu

Üreyimde

Gözlerini dolan gördüm,
Doldu menim üreyim de.
O zamandan göz yaşların
Xaldı menim üreyimde.
Ne téz gétdin, nazlı yarım,
Xezan oldu ilk baharım,
Çiçeklenen arzularım
Soldu menim üreyimde.
Kéçse zaman, ötse dövran,
Unutmaram seni bir an,
Xatireler qurtarmayan
Yoldu menim üreyimde.
Valéh, bu, qem havası mı,
Sévincimi qovası mı,
Mehebbetin yuvası mı
Qaldı menim üreyimde?!

Üreyimde
Valéh Hacılar’ın "Üreyimde" şé`rini dinleyerken

Mehebbeti yada saldı,
Doldu menim üreyim de.
İlk éşqimin son çiçeyi
Soldu menim üreyimde.
Yar mı söyledi elvida,
Yoxsa sévgi gétdi bada?
Yandığını bu gün yada
Saldı menim üreyim de.
Nisgil-düyün, keder-ilme,
Éşq ucundan düşdüm zülme,
Dördce bendde elli kelme
Qaldı menim üreyimde.
Boş görerek yüvasını,
Tutdum mehebbet yasını.
Valéh hezin havasını
Çaldı menim üreyimde
Rafiq HÜMMET

Halk bilimci, dilci, tarihçi, şair, yazar, eğitimci, çevirmen, devlet adamı Ord. Prof. Dr. Valeh HACILAR’la ilgili bu yazıyı onun Semra ALYILMAZ’a ithafen yazmış olduğu şiiriyle tamamlamak anlamlı olacaktır:
“Menden teze şeir heber alan dost,
Bes yazın gelmesi şeir deyil mi?!” H. Arif
“Hocam, İstanbul’a şeir yaz” dedin,
Dostların gelişi şeir deyil mi?!
Üsküdar, Kadıköy, Gülhane, Taksim,
Çamlıca görüşü şeir deyil mi?!
Burda heyran galdıh neler nelere,
Yaradan ellere, guran ellere,
İstanbul yurd imiş möcüzelere,
Onun her garışı şeir deyil mi?!
Şükür ki, görüşdük burda bir daha,
Şükür ki, yaşadıh bir ömür daha.
Canım feda olsun Sübhan Allah’a
Dünyanın gerdişi şeir deyil mi?!
Hele gurumamış gözlerin nemi,
Üstümüzü aldı ayrılık demi,
Yolçu yolda gerek, açın yelkeni,
Valeh’in gedişi şeir deyil mi?!