Alisher navoiy nom idagi samarqand davlat um versiteti a bdu r ash id a b d u r a h m o n o V

erkak bo ‘ri qo ‘shinning oldida yurib boryapti.
О ‘g ‘uz xoqon sevindi, oldinga ketdi.
О ‘g ‘uz xoqon bir chubir otga minayotgan edi.
О ‘sha ayg ‘ir otni juda sevar edi.
Yo ‘Ida о 'sha ayg ‘ir ot ко 'zdan yo ‘qolib qochib ketdi.
Bu yerda katta bir to g ' bor edi.
О ‘sha tog ‘ning ustida muzlik bor edi.
Tog 'ning boshi sovuqdan oppoq edi.
Shuning uchun bu to g ‘ning oti M uz tog' edi.
О ‘g ‘uz xoqonning oti M uz tog ‘ ichiga qochib ketdi.
О 'g ‘uz xoqon bundan ко ‘p vaqt g ‘am chekib у urdi.
Qo ‘shinda bir jasur, m ard bek bor edi.
Hech narsadan qo ‘rqmas
edi. Jangda ham
, 
sovuqda ham hech narsadan
qo ‘rqmaydigan m ard edi. О ‘sha bek tog ‘ ichiga kirdi,
124

---

uzoq yurdi. To ‘qqiz kundan so 'ng О ‘g ’uz
xoqonga ayg 'ir otni keltirdi. 
M u z
tog da ко ‘p sovuq yeganligidan и bekning usti
qor bilan qoplangan edi, oppoq edi. О ‘g 'uz
xoqon xursandlik bilan kuldi, aytdiki,
ey yigit, bundan keyin sen beklarga bo jgin boshliq
,
abadiy senga nom bo ‘Isin Qorliq,
dedi. Ко 'p sovg 'alar berdi, oldinga ketdi.
Keyin yo 'Ida katta bir uy ко rdi. Bu uyning
tomi oltindan edi. Oynalari
kumushdan, eshiklari temirdan edi.
Berk edi. Kaliti yo 'q edi.
Qo ‘shinda bir yaxshi ajoyib odam bor edi, uning
oti Timurdu kagul edi. Unga
buyurdiki, sen bu yerda qol, (eshikni) oeh. Eshikni
oehgandan so ‘ng к el О ‘rdaga, dedi.