Alisher navoiy lirikasi

Majozdin manga maqsud erur haqiqiy ishq,

Nedinki, ahli haqiqatqa bu tariqat erur.

Majozdin chu haqiqatqa yo`l topar oshiq,

Qilur majozni nafyi ul ki, behaqiqat erur. (6. 512)

Ulug’ shoir mazkur qit’ada majoziy muhabbatni e’tirof etgani holda, o`sha ishq poklik va halollik bilan nurlidir hamda u poklanish tufayli ilohiy ishq maqomiga ko`tariladi, degan g’oyaga sodiq qoladi. Shuningdek, ulug’ shoir majoziy ishqdan murod ilohiy ishq haqida o`ylash, fikr yuritish, uning hijron-u iztiroblaridan lazzatlanish ahli haqiqatning tanlagan yo`lidir, deydi. Bu yo`lda tariqat va uning hayotbaxsh ta’limoti madadkordir. Alisher Navoiy she’riyatida, jumladan, tahlil qilinayotgan qit’ada majoz va nazmiy san’atlar vositasida badiiy mushohada yuritish mayli baland. Aksariyat hollarda so`zlar zulma’naynlik (ko`p ma’nolilik) fazilatiga ega. Shuning uchun ular mohiyatini darrov payqash dushvor. Navoiyona misralar mag’ziga chuqur mulohazasiz yetish imkondan tashqaridir. Shunday fazilat yuqoridagi va quyida ko`chirganimiz qit’ada ham yorqin ko`zga tashlanadi: