Турк адабиёти тарихи

Shayx G‘olib g‘azallaridan

Xalqa-xalqa kokulingni dog‘-dog‘ bo‘ldi ko‘ngil,

Xush kelib devonalik dog‘ usti bog‘ bo‘ldi ko‘ngil.

Garchi rohi rost atvori suluki mustaqim,

Rahbarlar¹ kasratindan² gum surog‘³ bo‘ldi ko‘ngil.

Gavhar aylar jolai gulzorini mohtobi ishq,

Kirmi shabtob⁴ erdi, emdi shabchirog‘ bo‘ldi ko‘ngil.

Oshinoyi surat o‘lmas ma’niyi anqo kabi,

Uzlat etdi eshitganlardan yiroq bo‘ldi ko‘ngil.

Kechdi sha’mi siynaga monandai fonusi nur,

Mehri mohdan koni gunji farog‘ bo‘ldi ko‘ngil.

To yetishgay G‘olibga fayzi dami Monloyi Rum⁵,

Nay kabi rohi nafasda ko‘z quloq bo‘ldi ko‘ngil.

* * *

Gul otash, gulbun¹ otash, gulshan otash, juybor² otash,

Samandar³ tiynatani ishqqa basdir lolazor otash.

Hamon ey, soqiy bir sog‘ar tutgil dasti dildora,

G‘azabla bazma keldi sha’mi majlisvash yonar otash.

Nasim otash chiqardi g‘unchayi bog‘i umidimdan,

Tashladi gulshani a’moliga barqu bahor otash.

Xayoli hasrati xolingga oh etganda ushshoqning,

Shab’i furqatda⁴ har dam ahtaron⁵ aylar nisor otash.

Menga do‘zaxdan ey moh, dam urar gulzorlar sensiz,

Daraxt otash, nihol otash, gul otash barqu bor otash.

Murakkabdir⁶ vujudi to azal yakpora so‘zishdan⁷,

Anosirdan⁸ magar ushshoqa bo‘lmishdir duchor otash.

Charog‘i bazmi hajri⁹ bo‘lg‘anim yopmish yoqishtirdim,

Ko‘ngul parvonasinda vuslat otash, intizor otash.

Bayoni so‘zish aylar har kim iste’dodi fitratdan

Etar barjasta¹ oshiq misrayi rangin chinor otash.

Magar kilki sabuk-javloning bo‘lmish garmrav² G‘olib,

Zamin otash, zamon otash, butun naqshu nigor otash.