Айтматов Ш. боранлы бандирги

сындагы мудлы қар етип, сарқырап, жулқынып 
аққан
дәрьяға қуйылып атыр.
Мүмкин бу.л менин жаслығымныц дәслепки бәҳәри
болған шығар. Қалай да ол маған бурынғылардан өзге-
ше, сулыў болып көринеди. Бизиц мектебимиз турған дөц
басынан қарасац әжайып бәҳәрдин сулыў көриниси көз
тартады. Кец пайта.хт жер кәрамат узын қолларын жа-
нып жибергендей-ақ таўдан баслап, туў анаў көз ушында
булдырап көринген, күп нуры менен жецил сағымға бө-
ленип гүмистеп болып жатқан далацлыққа шекем барып
созылады. Бир қапталдан көгилдир кө,л көринип узақ-
ларда киснеген ат даўысы еситиледи. Қөз ушынан аспан-
га тырналар көтерилип, дизилисиўи менен бултқа ара-
ласып ушып баратыр. Олар қайдан киятыр және өзлери-
ниц шацқылдаған даўсы менен бизди қайда шақырады
екен?
Бәҳәрдин келнўине бизлер қуўанысып 
қалдық. Ҳәр
түрли қызықлы ойынлар уйым,ластырып, бахытлы түрде
күлисип жүрмиз. Сабақ тарқаған соц аўылға шекем жу-
ўырысып, бақырысып келемиз. Бул жецгеме жақпай, ҳэр
сапары маған урысатуғын еди:
— Сенпки не, бул ойнақлаў, ақмақ? Қызлай қартайға-
нында жумысыц да жоқ. Журттыц сендей қызлары қаш-
шан байға тийнп, балалы бблды. Ал, сен... Мектеп деген
ермекти таўып алдын гой. Асықпа, еле аяқ-қолыцды бай-
лап, байға берермен...
Шынын айтқанда мен жецгейдиц қорқытқанына онша
итибар бермедпм. Өмири бойы урысып жүрген оныцбул
сөзлери жацалық емес ғой. Ал, мен жөнинде «отырып
қалды» деп, өтирик айтады. Усы бәҳәрде тек бойым өсип
кеткени болмаса, мен еле жаспан-
— Сен еле кишкене ғана жнйрен қызсан,—деп күле-
43
www.ziyouz.com kutubxonasi

---