Ҳадис ва Ҳаёт-09

لسغلاو لحكلاو ةماجحلاب سأب ل
ҚОН ОЛДИРИШ, СУРМА ҚЎЙИШ
ВА ҒУСЛ ҚИЛИШ
1258
نا بوث ن ع -

kب/نلا ن ع 

مجا لا ر طفأ :لا ق 
.املسم /لإ ةسملا هاور .موجحملاو
1258. Савбон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинадики: 
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: 
«Қон олувчининг ҳам, қон олдирувчининг ҳам 
рўзаси очилур», дедилар». 
Бешовларидан фақат Муслим ривоят қилмаган.
Шарҳ:
Ўша вақтларда кишиларнинг қони ўзига хос 
услуб билан олиш билан даволанар эди. Қон олувчи одатда 
касалнинг қонини оғзига асбоб қўйиб туриб тортиб олар 
эди. Ўшанда қон олувчининг оғзига қон кириши эҳтимоли 
бўлганидан унинг рўзаси очилиб кетади, дейилмоқда. Қон 
олдирувчи бемор эса, қон олдириш туфайли заифлашиб 
қолишидан рўзаси очилади, дейилмоқда.
Бу ҳукм аввалги босқичда жорий қилинган. 
Кейинчалик бу масаладаги маълумотлар аниқланганидан 
кейин эса, насх қилиниб, амалдан қолдирилган. Лекин 
ҳадисни эшитган кишилар, жумладан, Савбон розияллоҳу 
анҳу омонат юзасидан ривоят қилганлар, муҳаддисларимиз 
эса, уни ўз китобларига киритганлар. 
Фақиҳ уламоларимиз бу ҳадисни ҳам, шу бобдаги 
бошқа ҳадисларни ҳам атрофлича ўрганиб, бу ҳадис 
мансух – амалдан қолган эканини, келгуси ҳадислар эса 
носих эканини баён қилганлар.
123

---

1259
ىلع مئا /صلل ةماجلا نوهركت متنكأ :سنل ليقو -
kب/نلا دهع

وبأو gيراخبلا هاور .فع /ضلا لجأ نم /لإ ل :لاق 
.دواد
1259. Анасга: 
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг давр-
ларида рўзадорнинг қон олдиришини ёмон кўрар 
эдингларми?» дейилди. 
«Йўқ! Магар заифлик туфайли бўлсагина», деди».
Бухорий ва Абу Довуд ривоят қилишган.
Шарҳ:
Кўриниб турибдики, қон олдириб заифҳол 
бўлиб, рўза тута олмай қолиш хавфи бўлмаса, қон олдирса 
бўлаверар экан. Агар қон олдириш туфайли рўзадор киши 
заифлашиб қоладиган ва бу заифлик рўзасига ёки ўзига 
зарар етказадиган бўлса, қон олдирмасин.
1260
سا/بع نبا نع -

/ب/نلا /نأ 

<مرم وهو مجتحا 
رطفي ل :ةياور فو .املسم /لإ ةسملا هاور .<مئاص وهو مجتحاو
.مجتحا نم لو ملتحا نم لو ءاق نم
1260. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: