Adiabatik yaqinlik

ADIABATIK YAQINLIK
Adiabatik yaqinlashish yoki boshqacha qilib aytganda elektron va yadro harakatlarini ajratish usuli molekulalar va qattiq jismlar nazariyasida muhim rol o'ynaydi. Bu 1927 yilda M.Born va R. Oppengeymer tomonidan taklif qilingan. Aslida, bu keyingi Shredinger tenglamasini soddalashtirishning navbatdagi soddalashtirish yo'lidagi birinchi qadamidir. Uning yordami bilan Shredinger tenglamasi ikkita sodda mustaqil tenglamaga bo'linadi. Shredinger tenglamasini soddalashtirish uchun qo'llaniladigan metod, yadro massalariga nisbatan elektronlarning kichik massalari tufayli bir xil Coulomb kuchlari ta'sirida molekuladagi elektronlar yadrolarga qaraganda ancha tez harakat qiladi degan intuitiv g'oyaga asoslanadi. Elektronlar o'z orbitalarida bir necha marta aylanishlari uchun zarur bo'lgan vaqt davomida yadrolar faqat qisqa masofaga harakat qiladi. 
Yadro massasi elektron massasidan sezilarli darajada oshib ketadi, natijada elektronlarning harakatlanish tezligiga nisbatan yadrolarning harakatlanish tezligi kichik bo'ladi. Natijada, asta-sekin harakatlanadigan yadrolar elektrostatik maydonni hosil qiladi , unda elektronlar ancha yuqori tezlikda harakatlanadi, ular yadro koordinatalaridagi har qanday o'zgarishga bir zumda moslashishga ulguradi. Shuning uchun, yaqinlashishda yadrolar sobit va faqat elektronlarning harakati hisobga olinadi. 

Bir elektronli yaqinlashish - bu ko'plab elektronlar bo'lgan kvant tizimining to'lqin funktsiyalari va energiya holatlarini topish uchun taxminiy usul.
Bir elektronli yaqinlashuv kvant tizimini o'rtacha yadro va boshqa elektronlar bilan o'zaro ta'sirini hisobga oladigan o'rtacha potentsial maydonida harakatlanadigan alohida elektronlar tizimi deb ta'riflash mumkin degan taxminga asoslanadi. Ko'p elektronli tizimning bir elektronga yaqinlashishdagi to'lqin funktsiyasi, bitta zarrachaning koordinatalariga bog'liq bo'lgan ma'lum funktsiyalar to'plamining Sleyderning determinanti shaklida tanlanadi. Ushbu funktsiyalar o'rtacha elektron potentsialga ega bo'lgan Gamiltonianning o'ziga xos funktsiyalari.
Ideal holda, elektronlar harakatlanadigan potentsial o’z-o’ziga mos kelishi kerak. Ushbu maqsadga erishish uchun takrorlanadigan protsedura qo’llaniladi, masalan, Xartri-Fok usuli yoki uning relyativistik umumlashmasi –Xarti-For – Dirak yaqinlashuvi. Biroq, tizim ko’pincha model potensiali bilan tavsiflanadi.A
A