Adabiyot ixlosmandi

turgan mas’ul topshiriqni vijdonan bajarish uchun 
Toshkentni «ichdan» mustaqil ko‘rgisi, uning transport 
muammosini astoydil his qilgisi kelgan. Roziya shuni 
o^lab, atrofiga ko‘z tashlab qo^di.
Ko'chalarda, bekatlarda daqiqa sajdn odam ko'pay- 
moqda edi.
- Ishdan keyingi dolzarb soatlar boshlanyapti, -  
dedi Roziya tiqilinchdan yuragi zirillab.
- Dolzarb soatlarda har qanday katta shaharda 
ham tiqilinch boladi.
- Siz bizdagi tiqilinchni hali bilmaysiz.
- Bilish uchun nima qilish kerak?
Maksimich bu savolni «Qani, boshlang, ko'raylik!» 
degan ma’noda berdi. Roziya chapga o'girilib, kurant

---

minorasidagi soatga qarab oldi. Sattomi ko'radigan | 
vaqt ancha yaqin keiib qolgan edi. Buni his qilib, yu- í 
ragi yoqimli bir orziqdi, «qaytaga, bu odam bilan bahs- : 
lashib, vaqt tez otganini sezmabman» dedi ichida.
- Mayli, Illarion Maksimilianovich, - dedi u. - Men | 
mehmondo'stlik burchimni oxiriga yetkazay. Agar siz \ 
tiqilinchroq marshrutni ko'rmoqchi bolsangiz, yuring, \ 
Chilonzorga ketdik! 
¿
- Juda soz!
Maksimichning zangori ko'zlaridagi tantanali shod- j 
lik unish Roziya bilan birga yurishni astoydil istaga- 
nidan dalolat berardi. Roziya buni ko‘rdi-yu, ichida ; 
«tavba!» deb hayratlanib qo^di.
3
Muyilishda to‘xtab qolgan trolleybusning oldingi ; 
eshigi ochiq turar, shim kiygan haydovchi qiz ogir yoy- 
lami arqonidan olib, tepadagi simga ulashga tirishar 
edi. Trolleybuslaming ichi issiq va dim bolgani uchun 
eshik oldida siqilib turgan yolovchilardan uch-toVtta-