Adabiyot Abituriyentlar uchun 3-qism mustaqillik davri o‘zbek adabiyoti

Turobjon:— (Sumkani tashlab, yugurib keladi.) Dada! Biz yana qay tibko‘chib kelyapmiz!
Qo‘chqor: — O‘g‘iltoy!.. Keldingmi?.. Sog‘intirib qo‘yding-ku, o‘g‘iltoy!
Turobjon:— Siz nega bormadingiz, dada? Kutaverdik, kutaverdik...
Qo‘chqor: — Kim? Menmi? (Tepaga iztirobli qarab qo‘yib.) Yelkamni bosib turgan yuk og‘irlik qildi-da, o‘g‘iltoy!
(Tugun ko‘tarib olgan Qumri hovliga kirishi bilan erini ko‘rib, qo‘rqib ketadi.)
Qumri:— (Yugurib kelib.)Voy, sho‘rim... Voy, o‘lib qo‘ya
qolay!.. Haliyam bog‘liq turibsizmi, dadasi?
Qo‘chqor: — Turibmiz — biz bir so‘zli odammiz.
Qumri:— (Shosha-pisha arqonni yecha boshlaydi.) Odamlardayam insof qomabdi, o‘lib qoladiyam deyishmaydi!.. (Yig‘lamsirab.) Bunaqaligini bilganimda o‘zim yechib ketardim. Voy, sho‘rginam qursin-a! Belingiz ham qotib qolgandir, dadasi!
Qo‘chqor: — Qotmay-chi! Uch kundan beri Iso payg‘ambarga o‘xshab turibman!
Qumri:— Qishloqning oqsoqollari kap-katta odamlar-ku, deb men esini yegan, o‘shalarga ishonibman-da! Insofsizlar!.. (Erining belidan olib.)Keling, yelkamdan ushlab oling... (Suyab karavotga o‘tqizadi.) Qo‘rqitib qo‘yay, deb bir-ikki kunga ketuvdim-da, dadasi, bunaqa bo‘lishini kim bilibdi, deysiz...
Qo‘chqor: — Bolalaring qani?
Qumri: — Maktabda. Chiqib to‘g‘ri shu yoqqa kelishadi. Turobingiz ko‘chaga chiqib olib, faqat sizni kutadi. Qolganlariyam “dadam-chi dadam” deyverishib odamni qon qilib yuborishdi. Ularga qarab turib, jahl qilmay men o‘lay, dedim-u, yugurib kelaverdim. Uch kun — ming kun bo‘pketdi... (Yig‘laydi.)
Qo‘chqor: — (Xotiniga g‘alati sinchkovlik bilan tikilib.)Ayol kishining har zamonda yig‘lab turgani yaxshi... Menga qara-chi.
Qumri:— Ha?
Qo‘chqor: — Ko‘zlaring nimadan yasalgan, Qumri?
Qumri:— Voy, u nima deganingiz?
Qo‘chqor: — Dalaga ovqat olib borganingda meni qanaqa qilib toparding?