Adabiyot Abituriyentlar uchun 3-qism mustaqillik davri o‘zbek adabiyoti

Qo‘chqor: —Mana, deylik, men nimadandir xursand bo‘ldim-a? Siz ham menga qo‘shilib xursand bo‘lasizmi?
Alomat:— Yo‘q, men unda xotirjam bo‘laman. Negaki biron joyingiz og‘riyotgani yo‘q, qorningiz to‘q, hech nima bezovta qilmayapti, demak, hammasi joyida.
Qo‘chqor: — E-e, unda siz ham o‘zimizning mahalliy hokimiyatga o‘xshagan gap ekansiz-da. Ular ham na dardingga sherik bo‘ladi, na xursandchiligingga. Nomi “mahalliy” bo‘lgani bilan, bilmayman, narigi mahallaga qaraydimi…(Birdan.) Alomatxon, siz yig‘lolasizmi?
Alomat:— Yo‘q.
Qo‘chqor: — Ayol kishining har zamonda yig‘lab turgani yaxshi… Yengil tortadi. Erkakning yo‘rig‘i boshqa — uyat bo‘ladi. Mana, men, sira yig‘lamaganman… (O‘ychan.) Lekin uyat bo‘lmagani da yig‘lardim…
Alomat:— Uyat bo‘lmaydi, yig‘layvering.
Qo‘chqor: —(Xijolatli.) E, qo‘ysangiz-chi, qiziqmisiz…
Alomat: — Chindan ham uyat bo‘lmaydi, nimaga desangiz, men uyatni tushunmayman. Elektromagnit to‘lqinlari bo‘lsa — boshqa gap. Mana, hozir siz yig‘iga ehtiyoj sezyapsiz — buni tushunaman. Bemalol yig‘layvering, Qo‘chqor aka. Men robotman-ku, temirdan ham uyaladimi odam?
Qo‘chqor: —(Birpas o‘ylab turib.) Nima deb yig‘layman.
Alomat:— So‘z yozib beraymi?
Qo‘chqor: — Yo‘g‘-e, endi yig‘lashni ham qog‘ozga qarab yig‘lasak, uyat bo‘lar?
Alomat:— Men odamlar haqida boshqacha tasavvurda edim. Ularning erki qo‘lida, nimani xohlasa shuni qiloladi, deb o‘ylardim. Nahotki, xulosalarim noto‘g‘ri bo‘lsa?
Qo‘chqor: — Haliyam erkimiz qo‘limizda.
Alomat:— Nega bo‘lmasa yig‘lolmayapsiz?
Qo‘chqor: — Endi, Alomatxon, dabdurustdan qiyin-da… Bir sabab bo‘lmasa…
Alomat:— Sabab topamiz.
Qo‘chqor: — Qanaqa qilib?
Alomat:— Gipnoz qilib.
Qo‘chqor: — Nima-pnoz?
Alomat:— Gipnoz. Qoida bo‘yicha, gipnoz faqat yolg‘ondan iborat bo‘ladi. Masalan, tishi og‘rib turgan odamga “tishingiz og‘rimayapti”, deb yolg‘on gapiriladi.