Adabiyot Abituriyentlar uchun 3-qism mustaqillik davri o‘zbek adabiyoti

Qo‘chqor: — (Ko‘zlarida yosh o‘ynab.) Yolg‘on!.. Hech qachon yig‘lamaganman!..
Alomat:— Yig‘lagansiz. Faqat, ko‘zingizni narigi tomoni bilan yig‘lagansiz. Ko‘z yoshlaringiz tashqariga emas, ichkariga oqqan. Mana, mening ichim to‘la temir-tersak, sizning vujudingiz esa faqat ko‘z yoshidan iborat. Lim-lim yosh…
Qo‘chqor: — (Baralla yig‘laganicha oyoq ostidagi yashikni zarb bilan tepib.)E, padariga la’nat hammasining!!!
Alomat:— (Gipnozni to‘xtatib.) Nega unaqa qilasiz, Qo‘chqor aka? Aytdim-ku, gaplarimning hammasi yolg‘on deb. Bu gaplarga isho nish uchun juda go‘l, kaltafahm bo‘lish kerak. Nahotki, siz shunaqaodam bo‘lsangiz?
Qo‘chqor: — E, yolg‘oningizning ham padariga la’nat!
(Yosh bolaga o‘xshash g‘ingshib yig‘laydi. Alomatning yelkasidagi qizil mikrosxemani oladi-da, qo‘shni hovli tomonga otib yuboradi.) Bozortoy!.. Ho‘, Bozortoy! Bir qarab yubor, og‘ayni, juda kerak bo‘p qolding!.. Bozortoy, jon do‘stim, bir qaragin, ikki og‘izgina gapim bor! Senga aytmasam, kimga aytaman, Bozortoy!.. Bozortoy, qadrdonim!..
Sharofat:—(Devor osha mo‘ralab.)Bozorvoy akam ikki qopgina baqlajon olib, bozorga ketuvdilar. Nima edi?
Qo‘chqor: — (O‘sha ko‘yi yig‘lab.) Zerikib ketdim… Kartasini olib chiqsa, bir-ikki qo‘l “durrak” o‘ynardik…
Sharofat:— Ha-a… Mayli, kelsalar, aytib qo‘yaman.
(Qo‘chqor hamon g‘ingshib yig‘laydi, shu ko‘yi yig‘laganicha Alomatga boshqa mikrosxema o‘rnatadi.)
Alomat:— (Kuylab)“Yana o‘ynaylik, yana kuylaylik, iqbolimiz porloq ekan, davron suraylik”. (To‘xtovsiz aytaveradi.)
(Qo‘chqor ancha vaqt hovlida bemaqsad sang‘ib yuradi. Astasekin, o‘zi ham sezmagan holda, uning yig‘isi Alomatning “Davron suraylik” ashulasi bilan uyg‘unlashib ketadi.)
PARDA
BESHINCHI SAHNA
(Uchinchi kun. ertalab. qo‘chqor yana ustunga bog‘lab tashlangan. hovlida boshqa hech kim yo‘q. U o‘ziga kelib, atrofga razm soladi. Nega bu ahvolda turganini fahmlaguncha ancha vaqt o‘tadi.)
Qo‘chqor: — (Qiynalib.)Voy, jonim-ey... Kecha yana bo‘ptida, padariga la’nat!.. (Chaqirib.) Alomat! Alomat, deyapman! (Xo‘rligi kelib.) Buyam bog‘lab tashlapti... Bu xotin zotining hammasi bir go‘r ekan. Men ahmoq, bu robot-ku, odam emas-ku, esi bordir, deb o‘ylabman! (Baqirib.)Alomat! Kimga aytyapman, buyoqqa qara! Voyey, ichim yonib ketyapti... Qumri hech bo‘lmaganda suv-puv berib turardi... E-e, kecha terim boshlangan-ku, dalaga ketgan... (Chiranib ko‘rib.)Voy-voy-voy, bu Qumridan ham qattiq bog‘labdi... (Eshikdan og‘ir sumkani sudraganicha Turobjon keladi.)