Абу Бакр разияллоҳу анҳу чеккан азиятлар Саҳобалар розияллоҳу анҳум забардаст тоғлар кўтара

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“Ёлғонни фақатгина куфр сўзини айтган ва иймон 
келтирганидан кейин иймонидан қайтиб, муртад бўлган 
кимсалар тўқийдилар. Ана ўшаларга Аллоҳнинг ғазаби 
бўлгай. Аммо бир киши куфр сўзини айтишга мажбур 
қилинса ва бу сўзни қалби иймонда собит бўлган ҳолда, 
ҳалокатдан қўрққани учунгина айтган бўлса, унга маломат 
йўқдир. 
________________________________________ 
[9]
 Ал-Ғазолий, “Фиқҳ ас-сийра”, 103-бет.

---

Лекин кимда-ким куфр калимасини айтса ва кўнгли 
шунга таскин топса, ана ўшаларга Аллоҳнинг қаттиқ ғазаби 
ва оғир азоби бор” 
(Наҳл, 106).
Сўнг Аммор Пайғамбар сoллаллоҳу алайҳи ва саллам 
билан бирга барча ғазотларга қатнашди
[10]
. 
Мазкур икки саҳоба Билол ва Аммор разияллоҳу 
анҳумонинг қиссаларида рухсатдан фойдаланиш билан 
қатъият кўрсатиш ўртасини ажратадиган катта фиқҳ-илм бор. 
Даъватчилар уни яхши билиб олишлари зарур. Токи ҳар бир 
ишни ўз ўрнида, ҳаддан ошмаган ва бепарво бўлмаган ҳолда 
адо этсинлар. 
Саъд ибн Абу Ваққос разияллоҳу анҳу 
Саъд разияллоҳу анҳу онаси томонидан кўп азиятга 
йўлиқди. Онаси то у диндан қайтмагунича таом емасликка 
қасам ичди. Ибн Касир раҳимаҳуллоҳ ёзади: Табароний “Ал-
ишра” китобида келтиришича, Саъд: “Мана бу оят мен 
ҳақимда нозил бўлган эди”, дейди: