faqat qiyom atda bir b o ‘ladi. Bu yer dunyodir va shuning u c h u n ham
dinning bir b o ‘lishi m um kin emas. C hunki bu yerda ularning turli-
tu m a n istagi va tilagi bordir. D in d u n yo da b irlasholm ay d i, faqat
qiyom atda bir b o ‘ladi. Q iyom atda ularning ham m asi birlashadi, bir
quloq, bir til holiga keladi»1. Z ero , Q u r’oni karim da Alloh shunday
m arham at qiladi: «H ar bir (um m at) u ch u n (alohida) shariat va yo‘l
(ta ’yin) qilib q o ‘ydik. Agar Alloh xohlasa edi, sizlarni bir u m m a t (bir
xil shariatda) qilib q o ‘ygan b o ‘lu r edi. Lekin, 0 ‘zi b e rg a n narsa
(shariatlar)da sizlarni sinash uchun (shunday qilm adi). Bas, xayrli,
savobli ishlarda bir-biringizdan o ‘zishga oshiqingiz!» (5, 48.) 2
Shunday qilib, Jaloliddin Rum iy «Ichindagi ichindadir» asarida ilgari
surilgan taraqqiyparvarlik va bag‘rikenglik g ‘oyalari to ‘g‘risida qisqacha
to ‘xtalib o ‘ta r ekanm iz, ularning zam onaviy axloqiy hayot u c h u n ham
m uhim aham iyatga ega ekanini e ’tiro f etish o ‘rinlidir.
T a sa w u f axloqshunosligining yana b ir ulkan nam oyandasi buyuk
yurtdoshim iz Shayx Aziziddin N asafiydir (X III asrning b irin ch i yarmi
— XIV asr boshlari). Axloqiy m u am m o lar uning «Zubdat ul-haqoyiq»
(«Haqiqatlar qaym og'i»), «Insoni komil» («Komil inson») kabi asarlarida
ko‘tariladi.
Aziziddin N asafiy ta s a w u f h aqid a fikr yuritar ekan, uning qadim iy
falsafiy m erosga qarashlari G ‘azzoliydan keskin farq qiladi. T o g ri,
ikkala m utafakkir h am Q adim gi Y unon va Sharq m ashshoiyyunlik
falsafasini c h u q u r o ‘rgangan h am d a o 'zini faylasuf em as, m u ta sa w if
deb hisoblaydi. Lekin G ‘azzoliy m antiqan bir-birining davom i b o ‘lmish
«Tahofat al-falosifa» («Faylasuflarning ziddiyatlari»), «M aqosid al-
falosifa» («Faylasuflarning m aqsadlari») asarlarida Arastu h am d a uning
sharqlik izdoshlari Forobiy va Ibn Sino qarashlarini islom iy nuqtayi
nazardan inkor qilarli darajada tan q id ostiga olsa, A ziziddin Nasafiy
«Z ubdat ul-haqoyiq»da ularga xolislik bilan baho beradi. U inson
taraqqiyoti va ruhi to ‘g‘risida shariat ahlining ham , hikm at (falsafa)
ahlining ham fikrlarini qayd etib, ularni uchinchi, yuksak darajaga —
ta s a w u f ahli tafakkuriga olib keluvchi pog‘onalar tarzida talq in etadi.
Nasaflik bobokalonim iz ham A rastu izidan borib: «Inson hayvon
turlaridan biridir, — deydi va so‘ng shunday davom etadi. — Ey darvesh,
Do'stlaringiz bilan baham: