Абдулла орипов, Ўзбекистон Қаҳрамони, Халқ шоири апрель шеърлари инсон ғурури

ҲАЁТГА ҚАЙТИШ
Ёнимда айтмагил бахт деган сўзни,
Танамда ногаҳон титроқ бошланар.
Тутиб туролмайман асло ўзимни,
Юрагим зўриқиб, кўзим ёшланар.
Ахир мен умримни ишониб роса
Ўша бахт йўлида сарфлаганим рост.
Ўтди у давронлар, ўрнида эса
Бир уюм ваъдалар қолдилар, холос.
Агар бўлсанг менга чиндан хайрихоҳ,
Дўст деган сўзни ҳам қилмагин такрор.
Кўксимдан вулқондек кўтарилар оҳ,
Инсонни дўсти ҳам айлар экан хор.
Қоронғу тунларда кўтариб машъал,
Дўст дея ўзимни урдим кулфатга.
Улар-чи, бир куни топиб куч, амал,
Ўзимни отдилар ўша зулматга.
Муҳаббат қанчалар сеҳрли калом,
Руҳингга суянчиқ, тоза, бокира.
Мен-чи, унутганман уни батамом,
Бул ажиб сўзни ҳам эслатма сира.
Муҳаббат деганда кўзимга энди,
Жафо кўринади, вафо кўринмас.
Дилдаги оловли ҳислар ҳам тинди,
У ёруғ хаёллар барҳам топган, бас.
Дейман, алданмасин ҳаётда инсон,
Саволи қолмасин зинҳор бежавоб.
Саробга айланса агарда армон,
Ҳатто бир нарса ҳам кўрингай хароб.
Лекин ишонаман, тоғлар юксалиб,
Дарёлар гувиллар мен учун яна.
Тағин ҳаёт қайтар гулдурос солиб,
Яна севги қалбда қилгай тантана.
03.04.2015
ЁМҒИР
Ёмғир ёғса шоирлар
Эрк берарлар мияга,
Тайёр мавзу топилди,
Тизарлар қофияга.
Ёмғир ёғса қушлар-чи,
Таҳликага тушади
Ва лекин севишганлар
Зонтикка ёпишади.
Ёмғир ёғса бемаҳал
Куяр ўзбек деҳқони:
— Ҳосилни поймол қилди,
Етди қанча зиёни.
Женевалик қувонар
Ёмғир ёғмасин қачон:
— Ҳаво яна тозариб,
Яшнайди яна газон.
Аллоҳ барака сочар
Қай фасл, қай палладир,
Ким қандай қабул қилар?
Бу бошқа масаладир.
04.04.2015
ЖАНЖАЛ
Асло тугамайди ушбу можаро,
Паймонанг на тўлиб, на тўлолмайди.
Барча ғавғоларни йиғсанг ҳам, аммо
Уйдаги жанжалга тенг бўлолмайди.
Совуқ урган каби сўлғин туриши,
Оила на яшнаб, на кулолмайди.
Мабодо бошланса жаҳон уруши –
Уйдаги жанжалга тенг бўлолмайди.
Унинг жангчилари мажруҳдир мутлоқ,
На тирик қолади, на ўлолмайди.
Яхлит даҳшат дерлар дўзахни, бироқ
Уйдаги жанжалга тенг бўлолмайди.
01.04.2015 й.

Ustoz Abdulla Oripovning so’nggi yillarda shavqu zavq bilan ijod qilayotgani har bir o’zbek she’riyati ixlosmandini quvontirishi tabiiy. Bugun ham atoqli va ardoqli shoirning aprel` oyida yozgan she’rlarini sizga taqdim etamiz va shunday shijoatli qalam sohibiga Yaratgandan uzoq umr tilab qolamiz.

Abdulla ORIPOV,
O’zbekiston Qahramoni, Xalq shoiri
APREL` SHE’RLARI

INSON G’URURI
Yigitning uyida tinchi yo’q zarra,
Sen esa o’qiysan unga yo’l-yo’riq.
Faylasuf, miyangni ishlat bir karra,
Uni tergamoqqa aslo haqqing yo’q.
Temir qoidangga rioya aylab,
Senga ham berayin mayli bir savol:
– Nega uyg’onmading tonggacha uxlab,
Nega ovqat yeysan o’zing bemalol?
Kim inson qalbiga kirsa beruxsat,
Hattoki, hayvondan vahshiyroq erur.
Shu holda tug’ilish zulmdir, albat,
Tug’ilmaslik undan yaxshiroq erur.
30.04.2015
SHOSHIL, QUYOSH
Shoshil quyosh, o’zingni ko’rsat,
Nuring bilan o’rab ol tegram.
Xudo bilar, o’tmay sal fursat,
Topolmassan ko’lankamni ham.
Shamol shoshil, shoshilgin yomg’ir,
Tezroq qurshang yelkam, boshimni.
Birdan g’oyib bo’lurman, axir,
Uchratmassiz hatto loshimni.
Vaqt chopmoqda bilmasdan tinim,
Do’stim, yetar, anqayma, ochil.
Imillama sen ham g’animim,
Yomonliging qilishga shoshil.
29.04.2015y.