Abdulla avloniy pandlar, hikoyalar, kitobidan

ARSLON ILA AY1Q 

 

Bir  kun  Arslon  ila  Ayiq  ikisi  do'st  bo'lub,  ov  qilmoqchi  bo'ldilar.  Sahroga 

chiqub,  yugurib-yelib  bir  kiyikni  tutdilar.  Yemakchi  bo'lub  turgon  vaqtlarinda 

arolarinda urush paydo boidi. Arslon: — Man kattaman. Manga ko'brog' berursan. 

Ayiq: — Man kichik bo'lsam ham sandan ko'b harakat qilsdim, yugurdim, yeldim. 

San  bir  joyda  qarab  turding.  Sergo'sht  yerini  man  yerman,  deb  urush  boshladilar. 

www.kitob.uz saytida elektron kitoblar, audio ertaklar, darsliklar mavjud

---

Shu  darajaga  yetdilarki,  ikisi  ham  o'lar  holatga  yetub,  yerga  yiqilub,  qimirlashga 

majoli  qolmadi.  Bularning  holidan  bir  necha  bo'rilar  xabardor  bo'lub,  kelishub 

tayyorgina  kiyik  go'shtini  yeb,  suyagini  qo'yub  ketdilar.  Bu  iki  janjol  qilgon 

bechoralar  bir-birlariga  der  edilarki,  agar  bizlar  urushmagon  bo'lsak  edi, 

ikimizning  ham  qornimiz  to'ygon  bo'lur  edi.  Mana,  urushgonimiz  uchun  ikimiz 

ham  og'zimizdagi  oshimizdan  ayrilduk,  deb  afsus  qilub,  oxirda  surgolib  borub, 

molimizning so'lakayi deb, quruq suyakni chaynadilar. 

 

Urushgonlar suyakni zo'rg'a chaynar,  

Tamoshochi suyaksiz etni poylar. 

 Ketib qaymog'i, sut qolgay o'ziga,  

Sut ham shirin ko'ringay och ko'ziga.