Абдулла қАҲҲОР

эшптгандай ҳайрон бўлиб, анграйиб қолди, кейин худди 
тамоман янги гап 
бошлаган 
бўлиб ҳукумат — дарахт, 
унинг бир шохи эгилса, бошқа шохи ўзи келади, демоҳ- 
чи бўлди.
Саидин «маст бўлиш 
пайшанбалари»нинг бирида 
ҳушдан кетгунча 
ичди. Эртаси 
жума куни 
эрталаб 
Мнрза Муҳиддин келди.
— Энди ичмайман, — деди Саидий 
Мирза Муҳид- 
динга қонли тупуригини кўрсатиб, — буии кўринг, Ич- 
ган куним эртасига бутун милкларим безиллайди. Ти- 
лим билап қаттиқроқ боссам қонайди. Ичсам 
битта- 
яримта ичаман...
Мирза Муҳиддин кулди.
— Ҳозир қанчадан 
ичиб 
юрибсиз? 
Илгари ҳам 
баҳарнави эди, ҳозир яна битта майхона орттирдингиз. 
Ахир, ҳар борганингизда поччангиз қуруқ жўнатмас? 
Ҳа, дарвоқе, поччангиз билан яраштирганимни Аббос- 
хонга айтдим. 
«Саидийнинг 
ундан узоқроқ 
юргани 
яхшироқ эди», дейди. 
Кечаги сафар 
борганингизда 
қуйиб бердими?
— Э, қуйиб бериш 
қаёқда дейсиз, 
сўлоғи ўйнаб 
ётибди-ю!..
— Нега?
Саидий тез жавоб бермади, орага бошқа гап ҳам 
тушмади, анчага чўзилган жимликдан сўнг солиқнинг 
дарагини айтган эди, Мирза Муҳиддин ўйланиб туриб 
тамоман бошқа, бунга ҳеч алоқаси бўлмаган гап гапир- 
ди. Шу билан Саидийнинг умиди узилди, бошқа 
ҳеч 
гагшрмасликка қарор берган эди, шу куни 
кечқурун 
Мирза Муҳиддиннинг ўзи гап бошлади-ю, илож қилиш 
тўғрисида мужмалгина жавоб берди. Буни Саидий Му- 
ҳаммадражабга «илож йўқ», деб етказган эди, Муҳам- 
мадражаб илжайиб ерга қаради, бир гапи бору, айтол- 
магаидай кўринар эди. Саидий «ё қарз сўрамоқчи, ё 
бошқа бирон тадбирни айтмоқчидир», деб ўйлади, ле- 
кин иккаласини ҳам эшитишга тоби йўқ эди.
— Ҳайдар Ҳожини танийсизми? — деди Муҳаммад- 
ражаб, бирдан ёрилиб.