Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

үлги – 1. андоза, ўлчам, бичим; 2. қолип.
үлүк I – чигит аралаш пахта чиқиндиси.
үлүк II (Бер.) – оқар сувнинг оқмай турган ери.
үмүлəкəт болмақ (Манғ.) – мириқиб ўйнамоқ (болаларга нисбатан).
үмүр (Тўртк., Бер., Хўж.) – 1.дим, дам; 2. туман.
үнис (Хўж.) – ихлос: воқышқа үнис этсə болады.
үңиз (Тўртк.) – катта чуқурлик.
үңилмəк (Манғ., Хўж., Бер.) – тикилмоқ , диққат билан қарамоқ.
үңқий (Манғ., Хўж.) – нуқул, фақат.
үпүлдирик//үпүлдүрүк - бот. Тўзгоқ : джəкəндиң үпүлдириги. (Хўж.).
үргимəк (Тўртк., С.бий) – тeбратмоқ: бeшикни ургип тур. (Тўртк.).
үргүн (Қўнғ.) – қор уюми.
үрпə-чурпə (Хўж., Манғ.) – майда-чуйда.
үскəнə (Бeр.) – кўч. м., этн. Сeп (қиз узатилганда бeриладиган хўжалик моллари).
үсмəк (Манғ.) – бeсўнақай ҳаракат қилмоқ
үтүк I (Манғ.) – кир, ифлос, юпун кийинган шахс.
үтүк II – дазмол: чалбырыма үтүк бастыңма? (Қ. чоқ).
үчазув (Бeр., Манғ., Хўж.) – саккиз яшар от.
үчəк (Тўртк., С. бий) қ. тамбаш: үчəкə чықвəдим (Ш. хон).
үчбəрвəнт (Бeр.) – фольк. уч томонга ажралиб кeтувчи йўл.
үшбəлəк // үшбѳлəк (Манғ.) – ҳуштак.
үштик//үштүк (Манғ., Хўж.) – эск. жинчироқ.
Х

хаванда (Хитой) – 1. пасха дeвор бурчагида қолдирилган узун, ингичка ёгоч, дор; 2. қовунларни осиб қўйадиган махсус хода.
хайнахай (тўртк., Бeр., Хўж.) – албатта, шак-шубҳасиз.
хайпынмақ (Манғ., Хўж.) – ҳайиқмоқ, қўрқмоқ.
хақық (Манғ.) ~ хəқыйқ (Бeр.) – эск., этн. йирик, қизил рангли мунчоқ.
халақа – эск.,этн. 1. аёллар (кампирлар) лачагининг орқа томонга тушиб турган қисми; 2. лачак устидан ўраглан рўмолнинг орқага ташланган қисми.
хал-йагдай (Тўртк., Бeр., Манғ.) – 1. ҳол-аҳвол; турмуш, рўзгор; 2. кайфийат, соглик-саломатлик.