Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

зиңәлип турмақ – тикилиб қараб турмоқ.
зиңкәймәк//зоңқаймақ – қаққаймоқ, ҳеч иш қилмай бекорга тик турмоқ.
зиңқилдәмәк//зыңқылдамақ – тез-тез келиб турмоқ, безор қилмоқ.
зирә:т I (Бер., Хўж.) – ҳосил: быйыл зирә:т дым яхшы болды (Шимом).
зирә:т II (Бер., Хўж.) – ҳосилот советининг раиси.
зирзерәмәк//зиркирәмәк – совуқ емоқ: совқотиб қалтирамоқ, зирилламоқ; қўрқиб титрамоқ.
зирий (Хўж.) – зирак (дўппига тақиладиган зирак).
зи:н (Манғ., Бер.) – зеҳн: ләттә пә:м, тоқым зи:н әкәнсән (Манғ.).
зыбырдамақ – ғизилламоқ.
зыян (Бер., Манғ.) – мед. қуёнчиқ, тутқаноқ.
зықый – зиқна, хасис.
зым – йўқ:зым этмақ – йўқ этмоқ; зым қылмақ – йўқ қилмоқ, яширмоқ; зым болмақ – йўқолмоқ, тўсатдан кетиб қолмоқ.
зымғайып//зымзыя – дом-дараксиз, бедарак; зымғайиб болмақ – зим бўлиб кетмоқ, ғойиб бўлиб кетмоқ.
зымрамақ – тез юрмоқ: атқа ем берәвәрсәң тартаверәдидә, зымрап (Бер.).
зына – эск. бузуқчилик, фаҳшлик.
зынджыр сақач – этн. Хотин-қизларнинг занжирсимон қилиб ишланган, саноқли катта рўмоли.
зыңғымақ – жуда тез югурмоқ, елмоқ, елиб-югурмоқ.
зыңғытамақ//зыңмақ – ирғитмоқ, улоқтирмоқ.
зыңлавық – кўч. м. ари:зың этәр зыңлавық (Қ.бой).
зыпылдамақ – тез-тез ҳаракат қилмоқ; шошилиб, тез юрмоқ.
зыптырымламақ – югурмоқ, тез юрмоқ; зыптырымлаб барда кел (Қ.чоқ).
зырзыр//зыррық – мед. ичкетиш.
зытмақ (Хўж., Бер., Манғ.) қочмоқ, кетиб қолмоқ.
зық (C.бий) – кўп: кийнада адам дым зы:қ.
зоқақ (Тўртк., С.бий) – боши узун (одам).
зомпа – бирданига, тўсатдан: зомпа чөгирмәмди алдыда:н қачты. (Б.боз)
зоңқарға – зоол. катта қора қарға
зоррай (Хўж.) – зоол. дароз, новча:бир зоррай адамғо, биләсән.
зоррық(Тўртк., С.бий) – узун бўлиб ўсиб кетган пиёз.
зүлп – эшик занжири: қапының зүлпи (Б.том).