Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

сəйгə (Хўж., Манғ.)- кам,оз: бу ердə адам сəйгəкəн (Манғ.).
сəйис//сийс (Тўртк.,Хўж., Бер., Қўнғ.) ~ сийсман (Хитой)- отларни пойгага тайёрловчи шахс.
сəйисхана//сийсқана//сийсхана- отхона.
сəйкəш (Хўж.)- ўхшаш, мос: гəп сəйкəш келəттə.
сəлəң – бот. чалав :сəлəң қумда ѳсəди (Қ.қиз.).
сəллəки 1. (Манғ.)- хумдон ичидаги споол идишлар тагига қўйиладиган гардиш.
сəллəки 2 – эск. тепасига бахмал ёки чарм, четига эса қоракўл тери қўйиб ишланган эркаклар бош кийими.
сəлки – бўш (таранг эмас): белбавны сəлки байлаған (Манғ).
сəмдирмəк // сəммəк-сингмоқ, сингиб кетмоқ : терим сəл сəмсин
(Бер.)
сəмсəм (Манғ.,Бер.,Тўртк.)-ернинг баҳор пайтида эриб , юмшаб ,
билқиллаб турган ҳолати.
сəнсəлəт (Манғ.)-дағдаға,дук : маңа нə сəнсəлəт қыласан?
сəң 1- баҳорда дарёдан оқаётган муз парчалари:сəң барады,
сəң гəлəди , сəккиз ѳрдəк дəң барады, дəң гəлəди (С . бий).
сəң 2 (Манғ., К.чок)-чек, марза;белгилаб, чегаралаб берилган ер: ѳз сəңини ѳзи қарасын, маңа не (Манғ.).
сəңгап (Хўж., Бер.)- тери жунини тушириш учун қилинган, сув тўлдирилган чуқур.
сəңмəк- дайдимоқ, бекордан бекор юрмоқ: не сəңип йүрипсəн?
сəңсəң//сəңсəңи- узун жунли кўзи ёки жуни қирқилмаган қўй териси (бу теридан бош кийим, пўстин тайёрланади): сəңсəң чѳгирмə; сəңсəңи постын (Бер.).
сəп (Манғ.)- балиқ тутадиган тўрнинг ямалган ери.
сəр (Тўртк., Бер.) ~ сер (Манғ., Хўж.)- эътибор: сəр салмақ- эътибор бермоқ.
сəрə (Тўртк.)~ сəрəли (Манғ., Бер., Хўж.)- кўрсаткич бармоқ билан синчалоқ бармоқ оралиғида баравар узунлик ўлчови.
сəрəли (Манғ.)- вақт: арадан бир ай сəрəли ѳтгəнчығар (Қ.бой).
сəрəпчəлəмəк (Манғ.)- синчиклаб қарамоқ, текшириб чиқмоқ.
сəрəшүв (Хўж.) ётиқроқ: сəрəшəв джер –ётиқроқ ер.
сəрвəнт (Тўртк., С.бий)- синч деворларини бир-бирига улайдиган узун ёғоч (бунга у-бу нарса ҳам осиб қўйилади).