Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

заман – вақт, пайт: бир заман – бир пас, бир оз.
замарық – бот.замбурғ, қўзиқорин.
замбылча//замча (Тўртк.)-замча (Манғ., Хўж., Бер) – ҳандалак; чархы замча – катта, йирик ҳандалак; хәсәки замча – кичик ҳандалак (Қ.бой); сары замча, ала замча, пухар замча, чархы замча, ақ замча (Манғ.).
занана этик (Хўж.) – эск. аёллар киядиган этик.
занталақ (Тўртк., С.бий) – ярамас бебош.
заң -(Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – қонун-қоида, расм-русм.
запыран//запран – 1.зардоп; 2.заъфарон, сариқ (ранг).
зараңрамақ (Тўртк.) – қаттиқ, зориқиб йиғламоқ.
зат I – нарса,предмет: бир затты қалдырып кеткән джоқ (Хўж.).
зат II – кузир (карта ўйинида) : қолыңда зат көп чығарда:н (Қ.бой).
зат III – қариндош-уруғ; ҳулар бизәрдиң затымыздан әмәc (Манғ.).
затраңлап қачмақ – жуда тез югуриб қочиб кетмоқ.
зәбәрдән зәбәр – фолк. забардастдан ҳам забардаст.
зәйкир (Тўртк. C.бий) – катта қайчи дастасини бирлаштириб турувчи жундан тайёрланган ҳалқа: қырқлықкы зәйкири (C.бий).
зәкәр – анат. Эркак молларнинг жинсий органи.
зәләл (Манғ., Бер.) – зарар: зәләли ёқ (Бер.).
зәмбәр (Бер., Тўрт., Хўж., Манғ) – зәмбир (Қўнғ.) – замәбил.


зәмин//зәm̴инағач – бўйинтуруқдаги пастга осилган икки ёғоч.
зәнги (Қ.қиз) ̴ зәңги (Манғ., Бер.) ̴ зеңңи (Тўртк., C.бий) – 1.шоти, нарвон: ақ айванны зәнгиси (Қ.қиз); 2. Хоразм аравасида аравакаш ўтирадиган тахта.
зәнджәвил (Бер., Манғ.) ̴ зәрчәбил (Тўртк.) – бот. зарчўва.
зәнджирә – мед. куйдирги: ҳә қолыңа зәнджирә чыққыр (Бер.).
зәңги//зәңңиI. қ. зәнги: асманның зәңгиси ёқ (Манғ.).
зәңги II(Хўж., Қўнғ.) – узанги.
зәңгилик – миниладиган ҳайвонларнинг чап томони.
зәрдән-зәбәрдән – фолк. отнинг қимматбаҳо эгар-жабдуғлари; тилла, кумуш қўйиб ишланган от абзаллари.