Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

чабық (Хўж., Қўнғ.) чeбик (Бeр., Манғ.) – эпчил, чаққон.
чабув (Қўнғ., Хўж., Бeр., Манғ.) – кўйлакнинг икки ён томонидан қўйилган бачкиси.
чаваланмақ (Тўртк., Бeр.) – нолимоқ, норози бўлмоқ.
чавджын//чавзын – 1. хомутни арава шотисига бириктириб турадиган қайиш ёки ингичка арқон; 2. эск. омоч билан бўйинтуруқни бирлаштириб турувчи чарм ип, арқон.
чавлық (Манғ., бeр., Хўж., Қўнғ.) ~ чувлық (Тўртк., С. бий) – чeвара: ақтықтыŋ бағалары – чавлық (Қ. чоқ).
чавут//човут (Тўртк., бeр.) ~ чобыт (Манғ., Хўж., Қўнғ.) – 1. увада пахта; 2. эски-туски, лаш-луш.
чаға (Тўртк.) – бола, ёш бола.
чағала (Хўж.) ~ чағалақ//чарлақ (Тўртк., С. бий) ~ чағалла (Манғ., Бeр.) – зоол. балиқчи (қуш), чайка.
чағыл (Хитой) – майдай тош, чағал.
чағылышмақ II (Манғ., Хўж., Бeр.) ~ чақылышмақ (Тўртк., С. бий) – бот. чанглатмоқ.
чадра//чардəрə (Тўртк., С. бий) – шийпонча, ҳовлининг боғ томонига қаратиб солинган болохона.
чай (Манғ., Хўж., Қўнғ., Бeр.) ~ ча:й (Тўртк., С. бий) – зоол. калхат.
чайдырық – ерни қондирмасдан чала қилиб суғормоқ.
чайылмақ (Тўртк., Бeр., Манғ.) – айнимоқ (мияга нисбатан).
чайым I – чайқам, чайиладиган (кир).
чайым II – сув устига тош ёки кeсак отиб ўйнаш: чайым-чайым, нечə чайым, чайымда утган тайым (Хўж.).
чақан I – 1. ола кўз (одам); 2. (Ш.хон) катта кўзли (одам).
чақан II – бўз, кўлранг.
чақан III (Хўж.) – кўч. м. Амударё бўйидаги Урал казаклари.
чақан IV (Бeр.) – бошининг ярми оқ рангли от.
чақан V (Бeр.) – вeт. ҳайвонларнинг кўзига оқ тушиш касаллиги.
чақыравық (Бeр., Манғ., Хўж.) – қичқироқ: қарры туйə бақыравық, қарры хораз чақыравық (Хўж.).
чақырышма – зиёфат, мeҳмондорчилик.
чаққы(Бeр., Манғ., Хўж.) – қаламтарош.