Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

ϒзмән (Манғ., Ҳўж.) - хамирни бармоқ билан узиб-узиб, қозонга солиб пиширилган овқат.
ϒзук (Бер.) - сизот: узук сув - сизот сув.
ϒйгәләк (Манғ.) - кичик ўқлов.
ϒйкәләнмәк (Бер., Манғ., Ҳўж.) - суйканмоқ, ишқаланмоқ.
ϒйрәк (Ҳўж., Қўнғ., ~. чоқ.) - ўрдак: адашқан уйрәк... (~. чоқ).
ϒйрәм//уйрәм (Манғ., Ҳўж.) - гирдоб: дәрйәнин уйрәми (Манғ.).
ϒйрәнчиқли (Манғ., Бер., Ҳўж.) - ўрганишган: уйрәнчиқли йав урушмаға яхшы (Бер.).
ϒйрәтмә (Манғ., Бер., Ҳўж.) - ишга ўргатилаётган уй ҳайвони.
ϒйтмә (Ҳўж., Қўнғ.) - Терисини олмасдан оловда пиширилган қўй гўшти: қырға барғанда уйтмә пиширдик (Ҳўж.).
үйчиклəш (Қўнғ.) – отларни ерга қоқилган катта қозиқ атрофида айлантириб, ишга (тегирмон, жувозга қўшишга) ўргатиш.
үйчил (Манғ., Бер., Хўж.) – уйга кираверадиган мол.
үки II зоол. Япалоқ қуш.
үкипəр – эск., этн. Қизлар бош кийимига тақиладиган пар.
үлəк (Хўж., Бер.) – эркак туя.
үлəкэрва:на (С. бий) – қизгиш рангли, жуни ва жингалак урғочи туя.
үлги – 1. андоза, ўлчам, бичим; 2. қолип.
үлүк I – чигит аралаш пахта чиқиндиси.
үлүк II (Бер.) – оқар сувнинг оқмай турган ери.
үмүлəкəт болмақ (Манғ.) – мириқиб ўйнамоқ (болаларга нисбатан).
үмүр (Тўртк., Бер., Хўж.) – 1.дим, дам; 2. туман.
үнис (Хўж.) – ихлос: воқышқа үнис этсə болады.
үңиз (Тўртк.) – катта чуқурлик.
үңилмəк (Манғ., Хўж., Бер.) – тикилмоқ , диққат билан қарамоқ.
үңқий (Манғ., Хўж.) – нуқул, фақат.
үпүлдирик//үпүлдүрүк - бот. Тўзгоқ : джəкəндиң үпүлдириги. (Хўж.).
үргимəк (Тўртк., С.бий) – тeбратмоқ: бeшикни ургип тур. (Тўртк.).
үргүн (Қўнғ.) – қор уюми.
үрпə-чурпə (Хўж., Манғ.) – майда-чуйда.
үскəнə (Бeр.) – кўч. м., этн. Сeп (қиз узатилганда бeриладиган хўжалик моллари).