A zeki veliDÎ togan bugünkü TÜRKİLİ (TÜRKİstan) ve yakın

Tarikh-i Bukhârâ, ed. S c h e f e r, s. 6, B a r t h o 1 d, Turkestan doıon to the Mon- <7ol Invasion, s. 116.
-⁷) Firdevsî, ed. Mohl, IV, 30.

28-⁸) Yine orada, s. 570. v.s.
[2u> Bk. Marquart, A. Catalogue of the provincial capitals of Eranşahr, Roma, 1931, s. 34, 36.]

29Bk. Zeki Velidî, Türk Tarihi^!Dersleri, İstanbul, 1927, s. 100-101.

3. 
   30¹)Bk. Tabarî, II, 1206, 1224-25; Bar t hol d, Historische Bedeutung der alttürk7 înschriften, s. 16; yine o, Alttiirkische Inschriften und die arabischen Çuellen, s. 27.
   

31Bk. ibn Havqal, Topkapı nüshası, N. 3346, vr. 118b: S
j ; [Kramers, İbn Havqarin yeni tabında, s. 426 (ihtimal bu müellifin Karlıkları diğer yerlerde diye yazdığına aldanarak) bu ismi
okumuştur, ki yanlıştır, bk. ibn Rusta, s. 92: dr*’. v^->]

32[33) Bk. Zeitschrift d. Deutsch. Morgenl. Gesellschaft, XC, 33-34.]

33 Istakhrı, s. 290 [; Çatkal için İbn Havqal, yeni tabı, s. 509.]

34[³⁵) Bk. şimdi Minorsky, Hudûd üWÂlem, transl. s. 286-297.]

35^3tt) Ramstedt, Uigurische Runeninschriften, 15-16 [şimdi bk. Hüseyin. Namık, Eski Türk Yazıtları, I, 166, 182.]
[³⁷> İbn Havqai, yeni tabı, s. 511.J
[^:is) Bk. şimdi İbn Facllans Reisebeıdckt, s. 215-36, 223.]
^:!î') Hiöuen-Thsang, Memoires sur les countries occidentales, trad. par* Stanislas Julien, Paris, 1857, p. 18.
•*°) İqd al-Cumân, Taşkent, 1927, s. 393-98.

36^,J) Aristo v, Zametki oh etniçcsk. sostave tiurksk. plemen narodnostiy, Petersbürg, 1896,s. 380.
⁴-) «K’ang» kelimesi Milâddan sonraki zamanlara ait çin kayıtlarında sâ­dece «derin gözlü, yüksek burunlu, tüccar Sogd’lular» mânasında kullanıl­dığından (bk. E. Chayanııes, Documents, s. 132-147; [Eberhard, Türkiyat Mecmuası, VII-VIII, 141, 147: K’ang-çü ve K’ang-kuo]) bazı âlimlerin (W. S ch o 11, Chinesische Naclırichten über die Kanggar und das Osmanische Reich, Bierlin, 1844, s. 154; N. Ar İst ov, Zametki. s. 292; Shiratori bei Frank e, Geschichte des Chinesischen .Reich e s, III. 185). Milâddan önceki ve Hunlar zamanındaki «K’ang» larm türk kabilesiolan «Kanklı» ve
«Kenger» lerle bir olacakları hakkmdaki fikirleri, diğer âlimler tarafın-' dan. (bk. M a r q u a r t, Über das Volkstum der Komanen, 168, Wehrot und Arang, 187-88: «K’ang»miranî «Kanha» dıı* diyerek)' kat’î surette reddedilmiş, diğer bazıları (meselâ Barthold, Zapiski Vost. Otdelenyaj XI, 348) tarafından da şüphe ile karşılanmıştır. Buna rağmen «Oangar», «Kenger» (Peçeneklerde), «Qanqlı» (Kır­mızlarda «Qandı») ve «Qımqlı» (bk. Mubarekşah Ghurî, s. 47) aşiretleri ve coğrafî isim «Keng-diz» ve «Keng-deh» (bk. Tomaschek, Soghdiana, 135-37) ve «Ken­ger» (orta ve yukarı Sırderyada, bk. Marquart, Chronologie der alttiirkisch. luschriften, s. 5, 10) hep ayni «Kank» yahut «Kefik» (Kefıg) kavmine ait olduğu aşikârdır. Zira bir taraftan Çinliler eskiden Türklerden öğrendikleri Batı Türkistan kavim ismi olan «K’ang » ( «Kank ) ı « Sogd » lılara da itlâk ettikleri halde, Sogd’lann kendileri «Kank» yahut «Keng» tesmiye olunduklarına ait hiçbir kayıt yoktur; bilâkis bu isim hep türk kavimlerinin ismi olarak görül­mektedir; diğer taraftan Çinin «Wei» sülâlesi tarihinde «K’ang» hükümdarının milâdî S35-439 seneleri arasında Çine elçi gönderdiği ve bu hükümdarın «Tou-kiu Ta - tu Kağan», yani Tukiu’larm kadim cedleri olan Tatu Kağanın neslinden geldiği hak­kında sarih bir kayıt vardır, bunu Chavannes (Documents, s. 100), Göktürk- ler ancak 6 ncı asırda zuhur etmişler dâvasiyle boşuna tevil etmiştir.
^4:{) ««Keng» ve «Kencine» ve Karlıkların karabetini gösteren kayıtlar için bk. Zeki Velidî, Türk Tarihi Dersleri, s. 100-106; Babadağmdaki Kencineler için bk. Hudûd ul-Âlem, vr. 25a.
*^JI) Kş. Zerefşan havzasında «Kümiçket», şimdi «Kümüş ata», Yenisey ba­şında «Kümücket» (Hudûd iil-‘Âlem, metin vı*. 17b), [Şarkî Tiyanşanm ucundaki
<