A qodiriy nomidagi jizzax davlat pedagogika instituti tarix fakulteti

2. Niyat namozini o‘qish. Ikki rakkat nafl namozini o‘qish..

3. Mazorga atab quti yoki mazor ichiga pul tashlash.mazorga atab gilam yoki ko‘rpa to‘shakehson qilish.

4. Qon chiqarish. Avvalo Xudo yo‘liga deb so‘ng shu erdagi azizlarga atab jonliq so‘yish.

5. Mazor atrofida niyat aytib aylanish.

6. Mazor ostonasiga boshini qo‘yib iltijo yaoni tafov qilish.

7. Mazordagi muqaddas daraxt shoxlariga latta boylash, daraxni quchoqlab niyatini aytish.

8. Muqaddas toshlarga bosh qo‘l, va belini tekizish.

9. Muqaddas buloq suvlarida yuvinish. Suvga tanga tashlash. YOki buloqdan niyat bilan buyum topish.

10. Mazor shayxidan kokil olish.

11. Mazordan qaytarma uchun narsalar qo‘yish.

12.Mazor ostonasini niyat aytib supurish.

Bularning bari so‘rashning o‘ziga xos ko‘rinishlaridir.

Hozirga qadar muqaddas joylarda chiroq yoqish odatlari saqlanib qolingan bo‘lib, axborotchilardan nima uchun muqaddas mazorlarga shamdan ko‘ra ko‘proq pilik ya’ni arvohlarga atab bir uchiga paxta o‘rab yoqqa botirilgan cho‘plarni yoqish urf bo‘lganligi so‘ralganda ular «sham yonganida pilik singari is chiqarmaydi. Pilikdagi yog‘ yongan sari ko‘proq is chiqaradi. Mazordagi ulug‘ ajdodlar ruhiga uning isi tezroq etib borib duolarimiz ijobat bo‘ladi» deya javob berdilar. Ma’lumki ziyorat to‘g‘risidagi kitoblarda mazorlarda chiroq yoki sham yoqish bid’at deb qarab kelingan. Biroq chiroq yoqish ham qadimdan xuddi daraxtlarga latta bog‘lashdek ziyoratchi tomonidan bajarilgan asosiy odatlardan biri sifatida an’anaviy ko‘rinishga ega bo‘lib, bunday urf odatlar barcha muqaddas joylarga xos odatlar jumlasiga kiradi.