A k s iy a d o r L ik k o m paniyasi bosh t a h r ir iy a t I t o s h k e n t

60
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

A lim ardonning  rangi  bir  oqardi-yu,  am m o  yana 
o ‘sha  erm ak  qiluvchi  kulgi  bilan   zini  yupatdi.
—  Mayli,  boram an,  o ‘sha  q o ‘ym ijoz  akangizning 
to ‘yiga...  Sizning  ham   ko‘nglingiz  qolm asin...
M uqaddam   ijirg‘anib  yuzini  burdi.
—  Bormang!  H ech  kim  sizga  zor  emas!
A lim ardon  stuldan  sekin  tu rd i-d a ,  uning  xuddi
qulog‘i  tagida  ta ’kidladi:
—  M ana  shuning  uchun   ham   boram an.  A lbalta, 
boram an!
M uqaddam   qaynlib  ham   qaram ay,  eshikni  qarsillatih 
yopib,  ayvonga  chiqdi.  H am on  yom g‘ir  shivalab  yog‘ar, 
hovlidagi  yong‘oqlar,  o ‘rtadagi  shiypon  zaxkash  zulm at 
q o ‘ynida  m u n g‘ayib  ko ‘rinar  edi.
M uqaddam   ayvon  derazasining  m uzdek  qirrador 
raxiga  peshanasini  bosdi.  Shu  topda  uning  k o‘nglida 
um id  ham ,  quvonch  ham   qolm agan.  A lim ardon  bilan 
 zining  o ‘rtasida  kattakon jarlik  yotganini,  bu jarlik  kun 
sayin  chuqurlashib  borayotganini  sezib  turardi.
*  *  *
Konsert  kech  tam om   b o ‘ldi.  A lim ardon  h ar  galgiday 
bu  safar  ham   bufetga  kirib  konyak  ichdi.  U  foyega 
chiqqanida  yarim   kecha  boMib  qolgan,  teatrning  chiroq- 
lari   cha  boshlagan  edi.  U   tashqariga  chiqib  ketayotgan 
edi,  garderobxonada  bir  ayol  tikilib  turganini  sezib 
to ‘xtadi. 
K atta 
q a n d illa r 
o ‘ch g an i 
u c h u n  
foye 
nim qorong‘i,  hech  kim  y o ‘q  edi.  “ Kim  ekan  bu?”
Ayol  ilgakka  osiqlik  yom g‘irp o ‘shini  olm oqchi  bo ‘lar, 
a m m o   b o ‘yi  y e trra s,  oy o g ‘ining  u ch id a   c h o ‘zilib 
talpinardi.  U  AJim ardonga  burilib  q arad i-da,  ko'm ak 
kutganday jilm ayib  q o ‘ydi.  A lim ardon  bu  tiniq  chehrani, 
bu  iliq  tabassum ni  qayerdadir  ko‘rgandek  bo‘ldi-yu, 
am m o  eslay  olm adi.  “ D o ‘ndiq  ekan!”  U ning  yuragi  gur- 
sillab  urib  ketdi.  Ayol  yana  yom g‘irp o ‘shiga  talpindi-da, 
unga  burilib jilm aygancha  u f  tortib  q o ‘ydi.
“Ataylab  qilyapti  G arderobchi  allaqachon  kctib  qol- 
gan.  Bu  ataylab  kechikkan” .  —  A lim ardonning  xayoliga 
shu  o ‘y  keldi-yu,  tez-tez  yurib  ayolning  yoniga  bordi.
—  Olib  beraym i?
—  M ayli...  —  ayol  unga  qarab  tag ‘in jilm ayib  q ydi.
A lim ardon  yomg  irp o ‘shni  ilgakdan  chiqardi.
61
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

—  Q am ,  q o ‘lingizni  uzatib  yuboring...
Ayol  h am on  o ‘sha  tabassum   bilan  q o ‘lini  orqasiga 
c h o ‘zdi.  A lim ardon yom g‘irp o ‘shni  kiygizdi-da,  bir lahza 
qo‘llarini  uning  yelkasiga  q o ‘yib,  turib  qoldi.  Ayol  ham  
uning  og‘ushidan  chiqishni  xohlam aganday  suyanib  tur- 
gancha  tugm alarini  qadar,  negadir  barm oqlari  qaltirar 
edi.
“ Barno  qiz  e k a n ”,  deb  o ‘yladi  A lim ardon  uning 
yelkasi  osha  chehrasiga  nazar  tashlab.  Ayol  chindan  ham  
barno  edi.  Jajjigina  qabariq  lablari,  popukday  q o sh -k o ‘zi 
nihoyatda  o ‘ziga  yarashgan,  chiroyli  qilib  turm aklangan 
sochining  bir  cheti  peshanasida  yarim   doira  yasab,  orqa- 
ga  qayrilib  ketgan  edi.
—  Kuzatib  q o ‘ysam  m aylim i?  —  so ‘radi  A lim ardon  u 
bilan  yonm a-yon  eshik  tom on  yurib  borarkan.  —  Bir 
zingiz...  Kech  qolib  ketibsiz.
Ayol  unga  sh o ‘x  bir  nazar  tashladi-yu,  indam adi. 
A lim ardon  shu  boqishdanoq  uning  rozi  ekanligini  bildi. 
Ikkovlarining  qadam   tovushi  parketga  urilib,  jim jit  shift- 
lar  ostida  aks-sado  berib  tu rdi-d a,  bora-bora  tindi.
Havo  ochilib  ketgan,  salqin  sham ol  esar,  shundoqqi- 
na  televideniye  m inorasining  qir  uchida  pufakday  to ‘lin 
oy  osilib  turardi.
—  Birpas  turing,  m en...  hozir...  —  A lim ardon  tez-tez 
yurib,  tea tr  binosini  aylanib  o ‘td i-d a ,  m ashinasi  turadi- 
gan  tem ir  panjara  ichiga  kirdi.  Shosha-pisha  c h o ‘ntagi- 
dan  kalit  olib,  m ashina  eshigini  ochdi.  M otorni  gurilla- 
tib,  k o ‘z  ochib-yum guncha  tashqariga  chiqdi.
Ayol  faralam ing  yorqin  nurida  ko ‘zini  pana  qilib 
chetlashdi.  A lim ardon  o ‘tirgan  yerida  ch zilib,  o ‘ng 
tarafdagi  eshikni  ochdi.
—  0 ‘tiring.
Ayol  yom g‘irp shini  shildiratib  uning  yoniga  o ‘tirdi.
—  Sizni  qayerdadir  ko ‘rganga  o ‘xshaym an,  —  dedi 
A lim ardon  y ldan  k o ‘z  uzm ay  borarkan.
—  Siz  bizdaqalarni  ko ‘rarmidingiz!
A lim ardonning  ko‘nglidagi  um id  ishonchga  aylanib,
jilmayib  qo‘ydi.
—  Otingiz  nima?
—  Klara...
A lim ardon  k atta  k o ‘chaga  ch iq ib   olish  u c h u n  
m ashinani  chapga  burgan  edi,  Klara  surilib  kelib  unga