А д а б и й портрет абдуғафур расулов озод шарафиддинов

турли-туман прсдметлар ва ҳиссиётларни тас- 
вирлашга киришадилару, аммо предметнинг 
энг муҳим, энг асосий томонларини дарҳол 
пайқаб олиш учун унга оддий ва тўғри қараш- 
ни билмайдилар. Қандайдир номуҳим, эътибор 
бермаса ҳам бўлаверадиган, тамомила тасо- 
дифий белгилар уларнинг назарида энг зарур 
белгилардай кўринади, энг муҳнм ва энг асо- 
сий белгилар бир чеккада қолиб кета берадн. 
Кўп нарсаларга ақли етадиган одамларнинг 
назарида бундай шоирларнинг асари мутлақо 
аҳамиятсиз ва ҳатто кулгилн бўлиб қолади.
73
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Бундай асарлар бирон дурустроқ поэтик фа- 
зилатга эга бўла олмайди»1.
Танқидчи ҳам ҳар хил: баъзилар қилни 
қирқ ёрадилар. Масаланинг моҳиятига назар 
ташлайдилар, баъзилар юзакироқ мулоҳаза 
юритадилар. Билағон танқидчи, масалага чу- 
қур назар ташлай оладиган адабиётшунос 
ўзининг табиий ҳолатини ҳеч қачон ўзгартир- 
майди. Бошқача айтанда, бундай танқидчи 
тўла билмаган, ўрганмаган асари, ижодкорн 
ҳақида ёзмайди. Борди-ю, у бирон асар, ижод- 
кор ҳақида ёзишга жазм этдими, бор гапни 
тўлиқ, қисиниб-қимтинмай айтади. Унинг ма- 
қоласидаги ҳар бир фикр асослилиги, ишонч 
билан ифодаланиши, самимийлиги билан ки- 
тобхон диққатини жалб этади. Ҳақиқий тан- 
қидчи ҳар бир мақоласида маълум фикрни 
исботлашга, 
аниқ йўналишни тасдиқлашга 
интилади. Озод Шарафиддиновнинг «Бизнинг 
Пушкин», Л . Толстой ҳақидаги «Халқлар ҳо- 
мийси» мақолаларидаги бош белги шундаки, 
олим ҳар икки санъаткор яратган адабий 
оламни