62 Dosya: İstanbul’un Cumhuriyet Dönemi Modern Mimarlık Mirası

İNCELEME
Raymond Lemaire International Center for 
Conservation
1
(RLICC) öncülüğünde, 8 Avrupa 
ülkesinden farklı enstitülerin katılımıyla iki semi-
ner düzenlenmiştir. SPRECOMAH (Seminars 
on PREventive COnservation and Monitoring 
of the Architectural Heritage - Mimari Mirasın 
İzlenmesi ve Önleyici Koruma Seminerleri) adın-
daki bu seminerlerin amacı, yapıların bakım 
süreçlerine ve önleyici bakım çalışmalarına bir ilgi 
oluşturmak, önleyici koruma alanında Avrupa’da 
faaliyet gösteren kurumların deneyimlerini ve bu 
alanda daha önce yapılan çalışmaların sonucunu 
paylaşmak ve bu konuda ileride yapılabilecekleri 
tartışmak olarak tanımlanmıştır. Seminerlerde 
yapılan tartışmaların sonucunda, önleyici koru-
ma çalışmalarına yönelik bir değerlendirme ve 
kılavuz metni hazırlanmıştır (URL 2).
Bu toplantıları izleyen 2009 yılında, Leuven 
Üniversitesi, Belçika bünyesinde önleyici koru-
ma alanında çalışmalar yürütmek üzere bir 
UNESCO kürsüsü (PRECOM³OS – UNES-
CO Chair on Preventive Conservation, Moni-
toring and Maintenance of Monuments and 
Sites - Önleyici Koruma, Anıt ve Sitlerin İzlen-
mesi ve Bakımı UNESCO Kürsüsü) kurulmuş-
tur. PRECOM³OS’un amaçları, önleyici koru-
ma, bakım ve tarihi yapı ve alanların izlenmesi 
için araştırma ve eğitim faaliyetleri düzenlemek 
ve bu sayede koruma yasa ve pratiğinde olması 
gereken hassasiyetleri tanımlamak, önleyici 
koruma stratejilerini geliştirmek için yeni teknik 
ve araçlar geliştirmek, farklı kültürel ve sosyal 
dokuları dikkate alarak yasal çerçeveler, politika-
lar ve örnek alan uygulamaları geliştirmek ola-
rak belirtilmiştir (URL 3; Balen, 2013).
Avrupa’da 1970’lerde çalışmalarına Hollan-
da’da başlayan ve Monumentenwacht (“anıt 
izleme”) olarak adlandırılan sistemin başarısı, 
zaman içerisinde başta Belçika olmak üzere diğer 
Avrupa ülkelerini etkilemiş, kimi ülkelerde bire-
bir olarak uygulanmış, kimi ülkelerde ise koşulla-
ra bağlı olarak farklılıklar gösteren benzer orga-
nizasyonların oluşumuna önayak olmuştur. 
Özellikle 2000 yılından itibaren Avrupa Konse-
yi’nin “Europe, a common heritage” (“Avrupa, 
ortak bir miras”) kampanyası çerçevesinde, anıt 
izleme sisteminin çok farklı Avrupa ülkesi ve böl-
gesinde bilinirliği artmıştır. Dolayısıyla anıt izle-
me sisteminin çalışma prensiplerine yönelik ilgi 
de artmaktadır (Balen, 2013).