2-Мавзу. Давлат иқтисодий сиёсати ва иқтисодиётни давлат томонидан тартибга солишнинг назарий асослари

2.4.Иқтисодиётни давлат томонидан тартибга солишнинг неоклассик модели.
Неоклассик йўналишдаги иқтисодчилар, асосан, давлатнинг жамиятдаги даромадларни одилона тақсимлаш ва аллокасион, яъни иқтисодиётдаги ресурсларни самарали жойлаштириш мақсадидаги вазифаларини тадқиқ қиладилар. Бозор иқтисодиётини микроиқтисодий таҳлил қилиш неоклассик моделнинг тадқиқот обекти ҳисобланади. Бунда иқтисодиётнинг алоҳида истеъмолчилар ва фирмаларнинг ўзаро алоқадорликдаги фаолиятининг аниқ ҳолати ўрганилади.
Неоклассиклар ривожланган бозор иқтисодиётига ега бўлган мамлакатларда давлат мулкини унинг тасарруфидан чиқариш, унинг иқтисодиётни тартибга солишини чеклашни талаб қиладилар. Аммо улар умуман иқтисодиётни давлат томонидан тартибга солинишини бутунлай инкор етмайдилар. Уларнинг фикрича, бозорнинг баҳо механизми, регулятори кўп ҳолларда ресурсларнинг оптимал, самарали ишлатилишини таъминлайди. Аммо баъзи ҳолатларда бозор улардан самарали фойдаланишга еришишни таъминлай олмайди. Худди ана шундай ҳолатларда давлат аллокасия (тақсимлаш)ни яхшилаб, иқтисодий ресурслардан самарали фойдаланишни таъминлашда ижобий рол ўйнаши мумкин екан.
Ушбу неоклассик моделнинг асосини расионал кутиш назарияси ташкил қилади. Унга кўра кишилар ўзларини расионал тарзда тутадилар. Улар ўзларининг пулли манфаатларига мувофиқ келадиган нарсалар билан боғлиқ кутишларининг шаклланишидаги ахборотларни йиғадилар ва уларни ўрганадилар. Ушбу ахборотларга мувофиқ равишда ўз ҳаётларини яхшилашга қаратилган қарорлар қабул қиладилар. Кутиш бозор талабининг кенгайишига (ёки қисқаришига) олиб келади. Бу ўзгаришлар, ўз навбатида, товарлар ва хизматлар баҳоларининг улар ҳали ишлаб чиқарилмасдан ва сотилмасидан олдин ўсиши (ёки пасайиши)ни белгилаб беради.
Расионал кутиш назарияси янги ахборотларнинг талаб ва таклиф егри чизиқларида тезда ўз аксини топишини, шунинг учун ҳам мувозанат баҳолари ва ишлаб чиқариш ҳажмларининг бозордаги янги ҳолатларга, давлат иқтисодий сиёсатидаги ўзгаришларга тезда мослашувчан бўлишини ифодалайди¹.
Бу ўзгаришлар моҳияти Паретонинг самарадорлик критериялари асосида тушунтирилиши мумкин. Унга кўра жамият бирон-бир аъзосининг фаровонлиги бошқасининг турмушини ёмонлашуви ҳисобига яхшиланиши мумкин бўлмайдиган ҳолатни вужудга келтирадиган ресурсларнинг тақсимланиши оптимал ҳисобланади. Айирбошлаш муносабатларига еркин киришиш имконияти бозорда мувозанат ҳолатига еришишни таъминлайди.
Бу мувозанатда мавжуд баҳо даражасида товарларга талаб миқдори уларнинг таклифи миқдорига тенглашади. Бу шундай ҳолатки, биронта ҳам субект янги айирбошлаш операсиялари натижасида бир-бирлари ҳисобига ютуққа ериша олмайди. Бунда ресурсларнинг тақсимланиши оптимал бўлади, чунки иқтисодиётда мувозанатлашув содир бўлади. Демак, мукаммал бозор ресурсларнинг самарали алокасияни (тақсимланишини) яхши таъминлай олмайди. Худди шу ҳол неоклассиклар назарида бозор механизмига давлатнинг аралашуви учун потенсиал имкониятлар яратади².
Ушбу оқим тарафдорлари жамоатчилик неъматларини ишлаб чиқаришни ташкил етишни давлатнинг енг муҳим иқтисодий вазифаси деб қарайдилар. Бу неъматларга миллий мудофаа, жамоатчилик тартиботини сақлаш, атроф-муҳитни назорат қилиш, таълим, соғлиқни сақлаш ва бошқалар учун зарур бўлган товар ва хизматлар киради. Бундай неъматларни ишлаб чиқариш давлат корхоналарида тўпланиши ёки уларни истеъмол қилувчилардан солиқ олиш орқали тўпланган маблағларни хусусий корхоналарга буюртма беришга, уларни ишлаб чиқаришни субсидиялаштиришга йўналтирилиши мумкин.
Иқтисодиётда бозор муносабатларига боғлиқ бўлмаган, ундан ташқарида бўлган атроф-муҳитнинг ёмонлашуви билан боғлиқ муносабатлар ҳам неоклассиклар нуқтаи назарига кўра давлат томонидан тартибга солиниши лозим.
Неоклассик йўналиш тарафдорлари капиталнинг еркин оқиб туриши учун ҳам тўсиқларни бартараф етиш мақсадида давлатнинг тартиблаш механизми зарур еканлигини таъкидлайдилар. Уларнинг нуқтаи назарларига кўра давлат кичик бизнес, фермер хўжаликлари ҳамда қўшма корхоналарни ривожлантириш учун қулай шароитларни яратиш; янги ташкил топган фирмаларга имтиёзли кредитлар, субсидиялар бериш, имтиёзли солиқ солиш, лисензия, патентлар, иқтисодий фаолиятнинг маълум тури билан шуғулланиш учун мутлақ ҳуқуқлар бериш; иқтисодий яккаҳокимликка қарши кураш механизмлари орқали давлат капиталининг еркин ҳаракат қилиши учун тўсиқларни бартараф қилиб иқтисодиётда рақобат механизмининг яратилишини тартибга солади.
Демак, неоклассиклар давлатнинг иқтисодиётга аралашувини чеклаш тарафдорлари бўлишларига қарамасдан, унинг маълум, юқорида баён етилган доирада иқтисодиётни тартиблаш борасидаги фаолиятини асослаб берадилар.