|
18.4. Venchurli moliyalashtirishda yuzaga keladigan innovatsion risklar va ularni boshqarish.
Venturatsion moliyalash bir qator xususiyatlarga ega bo'lib, uni bank tomonidan moliyalashtirish yoki strategik sherikni moliyalashtirishdan ajratib turadi.
1. "Tasdiqlangan risk" printsipisiz venchurni moliyalashtirish mumkin emas. Bu shuni anglatadiki, sarmoyadorlar, agar muvaffaqiyatli moliyalashtirilgan korxona tomonidan moliyalashtirilmagan bo'lsa, yuqori rentabellik evaziga mablag'ni yo'qotish ehtimoli to'g'risida oldindan kelishib olishgan.
2. Ushbu turdagi moliyalashtirish uzoq muddatli kapital qo'yilmalarni o'z ichiga oladi, bunda investor o'rtacha 3 yildan 5 yilgacha, loyihaning istiqbolli ekanligiga ishonch hosil qilishi va investitsiya qilingan kapitaldan daromad olish uchun 5 yildan 10 yilgacha kutishi kerak.
3. Risklarni moliyalashtirish kredit sifatida emas, balki korxonaning tashkil etilgan kapitaliga ulush shaklida qo'shiladi. Yangi tashkil etilgan korxonalar, qoida tariqasida, shirkatlarning huquqiy maqomiga ega bo'ladilar va kapital qo'yilmalar ulushlar miqdori bilan cheklangan javobgarlikdagi sheriklarga aylanadilar. Pulni taqdim etishda muzokaralar olib boriladigan mulk ulushiga qarab, xavfli investorlarga moliyalashtiriladigan korxonadan kelajakdagi daromadni olish huquqi beriladi.
4. Ventilyatsion kapitalist, strategik sherikdan farqli o'laroq, kamdan-kam hollarda kompaniyada nazorat ulushini olishga intiladi. Odatda bu taxminan 25-40% aktsiyalar paketidir.
5. Moliyalashtirishning xavfli shaklining yana bir o'ziga xos xususiyati investorlarning yangi korxona muvaffaqiyatiga bo'lgan shaxsiy qiziqishidir. Bu loyihaning yuqori darajadagi tavakkalchiligidan va tashkil etilayotgan korxona egasi maqomidan kelib chiqadi, shuning uchun xavfli investorlar ko'pincha mablag 'berish bilan cheklanib qolmay, balki korxona tomonidan yaratilgan turli xil konsalting, menejment va boshqa xizmatlarni taqdim etadilar.
Venture biznesining iqtisodiy amaliyotida sarmoyadorlar va xatarli tadbirkorlar o'rtasida shartnoma munosabatlarining beshta asosiy turi mavjud:
har bir tomonning xavf omillariga nisbatan pozitsiyasini belgilaydigan risklarni taqsimlash to'g'risidagi bitim;
innovatsion faoliyatdan olingan daromadni taqsimlash to'g'risida shartnoma;
tadbirkorlar tomonidan oldindan belgilangan belgilangan miqdordagi mablag'ni investorga to'laganliklari sababli IIPni sotib olish shartlarini belgilaydigan shartnoma;
DAK tadbirkorlari faoliyatini boshqarish va ishlab chiqarish natijalariga qo'yiladigan talablarni belgilaydigan shartnoma;
korxonani shakllantirishning boshlang'ich va keyingi bosqichlarini aktsiyaviy moliyalashtirish shartlarini nazarda tutuvchi IIPni kelajakda moliyalashtirish to'g'risida bitim.
Investorlar uchun eng xavfli bosqich - bu kelajakdagi innovatsion firmaning biznes-rejasini investitsiyalash uchun asos bo'lgan tadqiqotlar va ishlanmalar uchun dastlabki g'oyalarni oldindan tanlash. Venchur moliyalashtirishning global tajribasi shuni ko'rsatadiki, yangi g'oyalar va loyihalarning qariyb 30% biznes-rejani ishlab chiqish va tasdiqlashning birinchi bosqichiga etadi va ilgari tijorat nuqtai nazaridan ko'rib chiqilganlarning 70%, odatda, bozor tasdig'ini topmaydi. Shu bilan birga, potentsial bozor rentabelligini ko'rsatgan innovatsion loyihalarni boshlash venchur investorlarga yuqori daromad keltirishi mumkin - 40 dan 60% va undan yuqori.
Kichik biznesni yuqori texnologiyali sohalarda moliyalashtirish manbalari quyidagilardan iborat bo'lishi mumkin.
korxonalarning o'z mablag'lari;
turli kredit tashkilotlarining kreditlari;
korporativ obligatsiyalar (rivojlanishning keyingi bosqichida);
innovatsion firmalar va (yoki) mintaqaviy davlat organlari tomonidan shakllantiriladigan ilmiy-tadqiqot va loyihalashtirishni moliyalashtirish uchun byudjetdan tashqari maxsus fondlar mablag'lari;
jismoniy shaxslarning mablag'lari;
byudjet ssudalari, kreditlar va boshqalar.
Venturatsion sarmoyadorlar moliyaviy tavakkalchilikni firmaning ishchilari va venchur kapital fondlarini boshqarish bilan bo'lishadilar, bu esa o'zlarining oddiy aktsiyalarining ma'lum bir ulushiga ega bo'lish orqali kompaniyadagi investitsiyalaridan kutilayotgan foyda olish umidida bo'lishadi.
Dastlab, amaliyot shuni ko'rsatadiki, ko'plab venchur kapital kompaniyalari bir yoki bir nechta shaxslar - biznes farishtalari bilan aktsiyalarni xususiy joylashtirish orqali o'z mablag'larini moliyalashtirishni amalga oshirganlar. Ikkinchisi aktsiyadorlik kapitalida o'z ulushlarini oldi va ko'pincha kompaniyaning direktorlar kengashiga o'tirdi va kelajakda katta dividendlarga umid qilishi mumkin.
Kompaniyaning rivojlanishi bilan innovatsion loyihani qo'shimcha moliyalashtirishga ehtiyoj paydo bo'ldi. Bunday holda venchur kapital fondi yaratildi (venchur kapital fondi), ushbu fondning menejerlari venchur kapitalistlar deb nomlanishdi.
Venture fondlari bir vaqtning o'zida bir nechta kichik firmalarga sarmoya kiritishga muvaffaq bo'ldilar, bu esa fond portfelini shakllantirishga imkon berdi (poiifolio kompaniyalari). Shu bilan birga, o'z portfelidagi kompaniyalar direktorlariga a'zo bo'lgan venchur kapitalistlar investitsiya qilingan mablag'lardan foydalanish samaradorligini nazorat qilishlari mumkin edi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
