1-sentabr — mustaqillik kuni kirish 1-dars

Boravering, tushingizda ayon bo‘ladi, ertaga tongda kelasiz
, – debdi. 
Saharmardonda kelgan otaning ahvolini bayon qilishga til ojiz edi. 
Donishmand so‘rabdi: 
– Xo‘sh, ayon bo‘ldimi? 
– 
Qayoqdan ayon bo‘lsin, axir, men uxlamadim
, – deb javob beribdi ota. 
Shunda donishmand debdi: 
– Unday bo‘lsa, quloq soling. Menga ayon bo‘ldi. Tushimda bir kutubxonaga 
borgan emishman.  Bir kitobni o‘qimoqchi bo‘libman. Kutubxonachi kitobni berar 
ekan, ming istihola bilan qo‘shib qo‘yibdi: 
– Bu kitob dunyo bo‘yicha yagona nusxada. Uzoq yurtlardan tolibi ilmlar biri 
uch  oy,  boshqasi  olti  oy  yo‘l  bosib  kelib,  uni  o‘qiydilar.  Ammo  kitobning  eng 
muhim  fikr  yozilgan  asosiy  bir  sahifasi  yo‘q  –  qaysidir  nobakor  uni  yirtib  olgan. 
Musofir tolibi ilmlar ushbu sahifadagi bebaho fikrdan bahramand bo‘lolmay, ming 
afsus-nadomatlar bilan qaytib ketadilar...  
Sarosimaga  tushgan  ota  boshiga  osmon  qulagandek  behush  yiqilibdi.  Bir 
amallab hushiga keltirishgach, o‘ziga kelib, siniq ovozda hikoyasini boshlabdi: 
–  Ha,  o‘sha  nobakor  menman.  Yosh  talaba  edim.  Kutubxonada  bu  noyob 
kitobni mutolaa qilayotgan edim.