1. bob. XIX asrning II yarmi XX asr boshlaridagi milliy ozodlik harakatlari. Jadidchilik harakatining yuzaga kelishi

1. BOB. XIX asrning II - yarmi XX asr boshlaridagi milliy ozodlik harakatlari. Jadidchilik harakatining yuzaga kelishi.
1.1.Jadidlar ilgari surgan g’oyalar, qarashlar va ularning ilg’or progressiv mazmun mohiyati.
O’rta Osiyo xalqlarining mustamlakachilarga qarshi kurashida Yoqubbek va u boshqargan Yettishahar davlati (1865-1877) ham muhim o’rin egallaydi. Chunki ular Qo’qon, Buxoro, Xiva vatanparvarlarining rus bosqinchilariga qarshi kurashlarida yordam berib turishgan. Shu sababli Turkistondagi so’nggi mustaqil davlatni tugatish Rossiya uchun kechiktirilmas vazifa bo’lib qoldi. 1877 yil 22 iyunda rus qo’shinining G’uljaga bostirib kirishi shu maqsadni amalga oshirishga qaratilgan edi. Amir Yoqubbekning to’satdan vafot etishi Yettishahar qo’shinining mag’lubiyatga uchrashiga sabab bo’ldi. Oqmachit, Chimkent, Toshkent mudofaalarini tashkil qilishda jonbozlik ko’rsatgan Yoqubbek Turkiston ozodligi uchun kurash yo’lida jon baxshida etgan qahramonlarimizdan biridir.
1892 yildagi qo’zg’alon ko’plab tarixiy adabiyotlarda rus hukumatini o’lkaning bir qancha shaharlarida vabo kasalligi tarqalishining oldini olish uchun Toshkent shahrida ko’rilgan chora-tadbirlarga qarshi ko’tarilgan qo’zg’alon deb ta’riflangan bo’lsa-da, aslida bu qo’zg’alon chor Rossiyasining o’lkada ko’p yillar davomida olib borgan mustamlakachilik siyosatiga qarshi qaratilgan edi.
Rus hukumatining vaboni oldini olish uchun ko’rgan chora-tadbirlari davomida mahalliy aholining diniy e’tiqodlari, urf-odatlari hisobga olinmaganligi natijasida sabr-kosasi to’lgan xalq ommasining noroziligi kuchaydi. Natijada bu qo’zg’alonda Toshkent shahri aholisining barcha qatlamlari ishtirok etdi. Mahalliy aholining milliy – madaniy an’analariga xos diniy bayram «Qurbon hayit» kuni boshlangan bu qo’zg’alon tezda chor askarlari tomonidan bostirilib, qo’zg’olonchilardan 8 kishi dorga osib o’ldirishga, 15 kishini 2 yil muddat bilan mahbuslar rotasiga yuborilishiga, 2 kishini olti oydan qamoq jazosini o’tashga hukm qilishdi. Lekin chor Rossiyasi dunyo matbuotchilari oldida bu jazolar shov-shuv bo’lishidan cho’chib, o’lim jazosini umrbod surgun bilan almashtirishdi. Bu qo’zg’alon Toshkent shahrining o’zida yuz bergan bo’lsa-da, uning aks sadosi butun Turkiston o’lkasi bo’ylab tarqaldi.
XIX asr oxirlarida Rossiyaning mustamlakachilik siyosatiga qarshi o’lka xalqlarining milliy ozodlik harakatining yana yorqin bir namunasi 1898 yil may oyida Andijonda bo’lib o’tgan Dukchi Eshon qo’zg’aloni orqali namoyon bo’ldi. Buquzg’alon rahbari Muhammadali Eshon o’z davrining obro’li, diniy va dunyoviy ilmlardan boxabar, davr siyosatini to’g’ri tushungan shaxs edi. U o’z muridlari va hamfikrlari bilan bosqinchilarning xalqqa qarshi olib borayotgan zulmkor siyosatini qoralar va bunga qarshi xar qanday harakatni ma’qullar edi.
Dukchi Eshon Mingtepa qishlog’idan turib Farg’ona shaharlar va qirg’iz yerlaridagi mustamlakachilardan norozi aholini birlashtirish va bu zulmni ag’darib tashlash uchun harakat boshlashdi. Qo’zg’alon olib borish usullaridan bexabarlik, birlikning yo’qligi, uyushmaganlik, qurol-aslaha va moddiy bazaning yetishmasligi qo’zg’alonning tezda mag’lubiyatga uchrashiga sabab bo’ldi, ayniqsa qo’zg’olonning kelishilgan muddatdan oldin boshlanishi, harakat mag’lubiyatining asosiy sabablaridan biri bo’ldi. Qo’zg’olon bostirilib, uning rahbarlari qattiq jazolandi. Qo’zg’olon natijasida Farg’ona viloyatida va butun Turkiston general-gubernatorligida harbiy politsiya kuchaytirildi.
XX asr boshlariga kelib Rossiyadagi ijtimoiy, siyosiy vaziyat Turkistonga ham o’z ta’sirini ko’rsatdi. O’lka hududida demokratik-inqilobiy harakatlar avj ola boshladi. Bu harakatlarni nafaqat rus aholisi orasida, balki mahalliy mehnatkashlar orasida ham kuzatamiz.
Turkisston o’lkasi hududida temir yo’llarining qurilishi, zavod va fabrikalarning ishga tushirilishi Rossiya markaziga ko’plab o’lka boyliklarini chiqib ketishini osonlashtirdi. Bu jarayon mahalliy aholi ahvolini yanada og’irlashuviga sabab bo’ldi. Turkiston o’lkasi hududida dehqonlar g’alayonlari, norozilik chiqishlari ortib bordi.
Rossiyaning 1914 yilda boshlangan birinchi jahon urushiga tortilishi natijasida mahalliy xalqdan olinadigan soliqlar miqdori oshib bordi. Turkiston o’lkasida yersiz dehqonlarning soni ko’paydi. Chor hukumatining 1916 yili 25 iyunda «Urush borayotgan yerlarda mudofaa va harbiy inshoatlarni qurish, shuningdek, davlat mudofaasi uchun zarur bo’lgan jamiki boshqa ishlarni bajarish uchun rus bo’lmagan aholining erkak qismini jalb etish to’g’risidagi» farmoni e’lon qilindi. Ushbu farmonga muvofiq hozirgi O’zbekiston hududlaridan 19-43 yoshgacha bo’lgan 250 mingdan ziyod erkak aholi front ortidagi ishlarga (mardikorlikka) chaqiriladigan bo’ldi.
Mardikorlikka ketadiganlar uch oy ichida qaytib kelishlari va bungacha ularning oilalari hukumat tomonidan ta’minlanishi va’da qilindi. Ro’yhatga olish davomida amaldorlar boylik ortirish payida bo’lishib, boylarning bolalarini pul evaziga ro’yhatga kiritishmadi. Bu xalq noroziligining ortib borishiga sabab bo’ldi. 1916 yil iyul oyidan mahalliy aholining qo’zg’oloni boshlandi. 4 iyul kuni Xo’jandda, 5 iyulь Samarqand viloyatida, 9 iyul kuni Qo’qon uyezdida, 10 iyul kuni Marg’ilonda, 11 iyul kuni Samarqand va Toshkentda mardikorlikka olishga qarshi qo’zg’olonlar boshlandi. 1916 yil 18 iyulda butun Turkiston harbiy holatda deb e’lon qilindi.
1916 yildagi harakatlarning eng kuchaygan nuqtasi 13 iyulь kuni boshlangan Jizzax qo’zg’oloni bo’ldi. Jizzaxdagi qo’zg’alonga Nasir xo’ja Abdusalom o’g’li, Abdurahmon Jevachi kabi xalq yo’lboshlovchilari boshchilik qilib, aholining mustaqil beklik tuzishga chaqirdilar. Qo’zg’olon davomida temir yo’l bekatlari, ko’priklar vayron qilingan.
Jizzaxning yangi shahariga yetib kelgan polkovnik Afanasьyevning jazo otryadi qo’zg’olonchilardan yengildi. Shundan keyin Turkiston general-gubernatori yuborgan polkovnik Ivanov boshchiligidagi katta harbiy kuchlarga ega bo’lgan jazo otryadi qo’zg’olonni shafqatsizlik bilan bostiradi. Chor qo’shinlari bilan so’nggi to’qnashuv 1916 yil 21 iyulda Qilich qishlog’ida bo’lib o’tdi. Mingga yaqin kishi hibsga olinib, jazolandi. 1916 yilgi qo’zg’olon hukmron sinflarining zulmiga qarshi qaratilgan xalq qo’zg’oloni edi. Qo’zg’olonni harakatga keltirgan asosiy kuch dehqonlar va hunarmand kambag’allar bo’ldi.
Qo’zg’olonchilarni mahalliy ziyolilar, ruhoniylarning bir qismi qo’llab-quvvatladi. Qo’zg’olon bostirilgach, uning boshchilari jazoga tortilib, o’limga hukm etildi. Jami 51 kishi qatl etildi, 168 kishi surgun qilindi, 128 kishi qamaldi, 228 kishi turli jazo xizmatlariga safarbar etildi. 1916 yilgi qo’zg’olon butun mustamlakachilik davomida Turkistondagi eng qudratli va uyushgan qo’zg’olon bo’ldi.
XIX asr oxiri XX asr boshlarida siyosiy, madaniy, iqtisodiy jihatidan inqiroz holatiga tushib qolgan mustamlaka tufayli rivojlanish past darajada bulgan o’lkada Turkiston ziyolilari chor Rossiyasining mustamlakachilik zulmidan qutilish, o’z milliy davlatchiligini tuzish, iqtisodiy va madaniy taraqqiyotga yo’l ochish, xalqqa ziyo tarqatish choralarini ko’rdi. Bu borada jadidchilik harakati katta rolь o’ynaydi.
Jadidchilik rus mustamlakachiligiga qarshi milliy demokratik harakat bo’lib, o’sha davr Turkiston iqtisodiy, madaniy va ijtimoiy sharoitda yashayotgan xalqlarni ma’rifatlashtirish, jamiyat hayotida ijtimoiy va madaniy islohatlar o’tkazish, pirovardida milliy mustaqillik g’oyalarini hayotga tadbiq etish maqsadini o’z oldiga qo’ygan edi.
Turkistonda jadidchilik g’oyalari XXasrning 90 - yillaridan yoyila boshladi. Bu harakat XX asrning 30- yillari oxirlarigacha o’lka ijtimoiy-siyosiy hayotida muhim rolь o’ynadi. Bugungi kunda respublikamiz tarixchi olimlari jadidchilik harakatida quyidagi uchta bosqichni farqlashmoqda:
1. XIX asr oxirlaridan 1915 yilgacha-ma’rifatchilik;
2. 1915yildan-1918 yil fevraligacha-muxtoriyatchilik;
3.1918 yil fevralidan – 20 yillar oxirlarigacha mustabid sovetlar davridagi faoliyati.
Jadidchilik Rossiyaga qaram bo’lgan musulmon xalqlari orasida dastlab Qrimda XIX asrning 80-yillarida paydo bo’ldi. Uning asoschisi diniy-dunyoviy ilmlarni chuqur egallagan Ismoil Gasprali (1851-1914) bo’ldi. Ismoilbek 1884 yilda jadid maktabini tashkil etib, 40 kunda 12 bolani savodini chiqaradi. Uning o’qitish usuli «usuli satviya», ya’ni «yangi usul» nomi bilan shuhrat qozondi. «Jadid» arabcha so’z bo’lib, «yangi» degan ma’noni bildiradi. Ismoilbek g’oyalarini qabul qilgan yangilik tarafdorlari «jadidlar», uning g’oyalari esa «jadidchilik» nomini oldi. Ismoilbek Gasprali darslik yaratdi, o’zining «Tarjimon» (1883-1914) gazetasini tashkil etib, jadidchilikni turkiy xalqlar orasida keng targ’ib qiladi. Bu gazeta Toshkent va boshqa shaharlarga tezda yoyiladi.
I. Gasprali 1893 yilda Toshkent, Samarqand va Buxoroda bo’ldi. Buxoroda amir Abulahadni jadid maktabi ochishga ko’ndirdi. 1904 yilda Buxoroda tashkil etilgan maktabga «Muzaffariya» nomi beriladi.1898 yilda To’qmoqda (Qirg’iziston) ham shunday maktab ochiladi. 1898 yilda Qo’qonda Salohiddin domla, 1899 yilda Andijonda Shamsiddin domla, Toshkentda Munavvarqori Abdurashidxonov va Samarqandda Abduqodir Shakuriylar birinchi bo’lib jadid maktabini ochadilar. Jadidchilik harakatining yirik namoyondalri jadid maktablari uchun darsliklar ham yaratganlar. Xususan, Saidrasul Aziziyning «Ustozi avval» (1903), Munavvarqorining «Adibi avval» (1907), Abdulla Avloniyning «Birinchi muallim», «Ikkinchi muallim» (1912) darsliklari alohida e’tiborga molikdir.
Jadidlarning xalq manfaati uchun kurash dasturi uch asosiy yo’nalishdan iborat bo’lgan:
1.Yangi usul maktablari tarmog’ini kengaytirish.
2.Umidli, iqtidorli yoshlarni chet elga o’qishga yuborish.
3.Turli ma’rifiy jamiyatlar tuzish ziyolilarning kuchli firqasini tashkil etishga qaratilgan gazetalarni chop etish.
Shu dasturni amalga oshirish borasida Mahmudxo’ja Behbudiy, Abdurauf Fitrat, Munavvarqori Abdurashidxonov Ubaydullaxo’ja Asadullaxo’jayev, Abdulla Avloniy, Abdulhamid Cho’lpon va boshqa ziyolilar jonbozlik ko’rsatishdi. Yangicha o’qish musulmon bolalariga qisqa vaqt ichida dunyoviy, diniy ta’lim berish dasturi asosida olib borildi. Bu dasturlarga ko’ra maktablarda o’qitish tizimi ikki bosqichdan borat bo’lgan. Birinchi bosqich ibtidoiy tuzum deb atalib, uning tahsil muddati 4 yil bo’lgan. Birinchi bosqichni tugatgan shogird eski maktabda 10 yil o’qigandan ko’ra yaxshi savod chiqargan. Ikkinchi bosqichni muvaffaqiyatli tugatgan shogird arabcha, forscha, turkiy tilda bemalol so’zlashib, ruschada erkin gaplasha olar edilar.