0 ‘ т к I r h o s h I m o V

Uzun kechalar
23
Suratimni kaftimda ko‘targanimcha ayvonga chiqdim-u 
qotib qoldim.
Iqbol xola ayvon rahida oyog‘ini osiltirib o‘tirar, tizzasi- 
da Homid akaning xuddi o‘sha tankchilar shlyomini kiyib 
tushgan suratini ushlagancha iltijo qilardi:
- Voy bolam-ey! Otasini dog‘da qoldirib ketgan bolam!
Yo‘q, u yig‘lamasdi. Chamasi, yig‘layverib ko‘z yoshi
ham, madori ham qolmagandi. Bo‘g‘iq ovozi titrab-titrab 
iltijo qilar, har ,,bolam“ deganda suratai siypalar edi.
- Otasini kuydirib ketgan bole-em! Hasratida yondirib 
ketgan bole-em! Bittagina nevaraga intizor qilib ketgan bo­
le-em!
0 ‘ZBEKLAR
Mahallada qaysi kampimi uyidan topolmasangiz, to‘ppa- 
to‘g‘ri Otinoyinikiga boravering!
Otinoyining hovlisi past ko‘chaning etagida. Uyi ham 
boshqalamikidan ajralib turadi. Ikkita derazali pastak uy. 
Boshqalaming derazasi oldida gilos bo‘Isa, Otinoyinikida 
ikki tup tut bor. Boshqalaming tomi tunuka bo‘Isa, Otinoyi­
ning tomi shifer. Hammaning tomida televizor antennasi 
bor, Otinoyinikida yo‘q. Ammo uning uyi hamisha ham- 
manikidan gavjum bo‘ladi. Doimo ochiq turadigan pastak 
darvozadan kirishingiz bilan eng awal dimog‘ingizga gup 
etib rayhon isi uriladi. Keyin bir mahalla xotinning gan- 
gur-gungur suhbatini, bolalaming qiy-chuvini eshitasiz. 
Mashina sig‘maydigan (unga mashinaning nima keragi bor) 
tor yo‘lakdan o‘tib, qutidekkina shinam hovliga kirasiz. Ariq 
tortib ekilgan rayhonlar belga uradi. Oshrayhon, sadarayhon, 
oq rayhon, qora rayhon. Hovli etagida, eski bostirma oldi­
da bir tup o‘rik bor. Dovuchcha tukkandan boshlab turshak 
bo‘lguncha mahallaning qora-qura bolalari shoxdan shoxga 
tarmashadi. Otinoyi o‘rikni qizg‘anganidan emas, bolalarga 
achinganidan chirqillaydi: „Hoy, uyingga bug‘doy to‘lgur,

---

24