Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

49
Даҳшатли тушларга тайёр ҳолда ўрнимга ётдиму, шу билан тонгда
кўзимни очдим! Тўрт ой деганда биринчи марта туш кўрмасдан,
хотиржам ухладим.
Даҳшатли туш кўрмаганимга ишонгим келмай, бир оз
ўрнимдан турмай ётдим. Демак, бу тўсиқни енгиб ўтибман. Шундан
кейин ёмон хаёлларни миямдан қувиб, бутун яна Жейкоб билан
учрашишимни ўйладим. Ҳаётга қайтганимга ишонгим келмасди. 
Энди одамларнинг гапига ўзимни мажбурлаб табассум
қилишим, эшитмасам-да маъқуллашим шартмаслигини ўйлаб кўнглим
ёришди.
Бугун кайфиятим бузилишига йўл қўймайман.
― Бугун нима қилмоқчисан? — сўради дадам нонушта маҳали.
Уйғонгандан буён шу саволни ўйлаётгани кўриниб турарди.
― Яна Жейкобларникига бораман.
У ўйчан ҳолда бир нуқтага тикилиб қолди.
― Қаршимисиз? Унда уйда қолишим мумкин.
― Йўқ, йўқ, — деди дадам шошиб. — Бемалол боравер. Кечқурун Гарри
келмоқчи эди, бирга футбол томоша қиламиз.
― Балки Билли амакини ҳам чақирарсизлар, — таклиф киритдим.
Мотоцикл тузатаётганимиздан Жейкобнинг дадаси хабар топмаслиги учун
бу ягона йўл эди.
― Яхши фикр!
Дадам менинг одатий ҳаётга қайтаётганимдан хурсанд эди. Мактабга
кетаётганимда дадамнинг телефонда Билли амаки билан гаплашаётганини
эшитдим.
Ташқарида ёмғир челаклаб қуярди. Йўл яхши кўринмагани учун тезликни
пасайтиришимга тўғри келди. Ёмғир ювиб кетган йўлдан Жейкобнинг
уйигача зўрға етиб бордим. Моторни ўчирмасимдан уйдан катта соябон
кўтарган Жейкоб отилиб чиқди.
― Чарли амаки қўнғироқ қилиб, йўлга чиққанингни айтди, — деди у
дурдек тишларини ялтиратиб. Унга қараб ўз-ўзидан жилмайгим келганига
ўзим ҳам ҳайрон бўлдим. Миннатдорчилик ҳисси қалбимни тўлдирди.
― Дадамни меҳмонга чақиришни яхши ўйлаб топибсан, қўл ташла! —
деди у кафтини баланд кўтариб. Кафтига қўлим етиши учун сакрашимга
тўғри келди.
Қилиғимдан иккаламиз ҳам кулиб юбордик. Бир оздан кейин дадамнинг
яна бир дўсти — Гаррининг фургони кўринди. У Билли амакини олиб
кетгани келганди.
Биз уларни кузатиб, гувоҳлардан қутилганимиз учун енгил тин олдик.
― Хўш, — деди Жейкоб юзига жиддий тус бериб, чўнтагидан аллақандай
режа чизилган қоғозни оларкан. — Биринчи ўринда темир-терсаклар
ташланадиган ахлатхонага борамиз, балки қўлга илинадиган бирор нарса
топармиз. Шунда таъмир бизга арзонроққа тушади. Икки мотоцикл ҳам
ишга тушиши учун анча ҳаражат қилишимизга тўғри келади. Кўпи билан
юз ёки икки
юз доллар пулимиз кетади.