Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

113
Демак ўшанда охирги марта сенга бақирганимда, ғазабингни боса олмай
қолишинг мумкин эдими, яъни хатти-ҳаракатларингга жавоб бера олмай
қолармидинг...
― Ҳа, ― деди у бошини эгиб. ― Аҳмоқлик... Мен ўзимни босишни
ўрганишим керак. Сўз бераман, бу бошқа қайтарилмайди... Лекин сени
йўқотиб қўяманми деб қўрққандим... Сен менга ўхшаганлар билан
дўстлашмайсан деб чўчигандим...
― Агар ғазабингни боса олмасанг, нима бўлади?
― Бўрига айланаман... — шивирлади у.
― Ой тўлишини кутишинг шартмасми?
У кўзларини катта-катта қилди:
― Белла, Голливуд чўпчакларига ишонма, — деди, кейин бирдан жиддий
тортди: — Энди ҳеч нимадан қўрқмасанг ҳам бўлади. Биз сени ҳимоя
қиламиз.
Чарли амаки ва бошқаларнинг ҳам ташвишини қилма. Уларга ҳеч нима
бўлмайди.
Ишон...
Бу гапдан чўчиб тушдим, “Уларнинг ташвишини биз қиламиз”, дедими?
Демак ҳали ҳаммаси тугамабди-да!
― Лоран ўлди-ку, — дедим ичим музлаб. — Агар у бир ҳафта олдин
ўлган бўлса... унда ҳозир нега одамлар йўқоляпти?
Жейкоб тишининг орасидан тўнғиллади:
― Улар иккита бўлган. Аввалига биз шериги ҳам жангга қўшилса керак
деб ўйладик. Ривоятга кўра, улар жуфти учун сўнгги дамгача курашиши
керак эди.
Лекин жуфти негадир қочиб кетди. Энди яна қайтиб келибди. Агар унинг
нега қайтганини билганимизда эди, қўлга олишимиз осон бўларди.
Афсуски, у сир бой бермаяпти. Ўрмон атрофида айланиб, бизнинг
ҳимоямиз мустаҳкамлигини текширмоқчи бўлгандек. Аслида мақсади
бошқа. Ўша мақсадини билолмаяпмиз. Сэм у бизни ажратиб, ҳимоя
сусайгач, кейин ҳужум қилмоқчи, деб ўйлаяпти.
Юрагим орқага тортиб кетди. Қўрққанимдан ўтирган жойимдан йиқилиб
тушай дедим. Виктория шу ерда! У мени излаяпти. Ўрмондаги
сайёҳларни ҳам у ўлдирган. Уша ўрмонда ҳозир дадам ҳам юрибди...
Бошим айланиб кетди. Жейкоб вақтида ушлаб қолди.
― Белла, сенга нима бўлди? Белла!
― Виктория... — дея олдим зўрға. Қулоқларим остида Эдварднинг оҳ
ургани эшитилди.
Жейкоб мени кўтариб юқорига олиб чиқди, кейин нўноқлик билан
ўриндиққа ўтқизиб, совуқ тердан юзимга ёпишиб қолган сочларимни
қулоқларим орқасига ўтказди.
― Ким? Кимни айтяпсан?
― У Лораннинг севгилиси эмас, улар шунчаки таниш бўлишган...
― Сув ичасанми? Ёки шифокор чақирайми?
― Йўқ, бетоб эмасман, фақат қўрқиб кетдим.