Зиѐвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

сақлаб (унутмаса, зое қилмаса), улардан бирон нарсани камайтирмаса, Аллоҳ уни қиѐмат куни 
жаннатга киритишга ваъда беради
45
. Аммо кимда-ким уларнинг ҳақини енгил санаб, бирон 
нарсани камайтирса, Аллоҳ даргоҳида унинг учун ҳеч қандай ваъда бўлмайди. (Аллоҳ) истаса, 
уни азоблайди, хоҳласа, (гуноҳларини) кечиради”, деганларини эшитганман” (Абу Довуд, Ибн 
Можа
46
, Аҳмад ривоят қилган. Бу – саҳиҳ ҳадис). 
Аллоҳ намозни мукаммал ўқиган, унинг феълий (қиѐм, рукуъ, сажда каби амалий), қавлий (дуо, 
қироат, зикр-тасбеҳлардан иборат) шартларини тўлиқ бажарган одамни мағфират қилишни, жаннатга 
киритишни ваъда берган. Намозни тўкис адо этмайдиганлар, уни енгил санаб, намоз ҳақларини зое 
қиладиганлар бундай мукофотдан қуруқ қолишади. Аллоҳ хоҳласа уларни азоблайди, хоҳласа, 
раҳмати ила кечириб юборади. Шунинг учун охиратда нажот топишни истайдиган банда намозни 
вақтида ўқийди. Ўқиганда ҳам арконларини мукаммал адо этади. Чин мўмин инсон шунчаки ҳиссиз, 
шуурсиз ѐтиб-турмайди, балки ибодати жонли бўлади. Риѐзат чекиш мўминга машаққат туғдирмайди, 
аксинча, бошқа нарсалардан топа олмаган ҳаловатни, хотиржамликни намоздан топади. 
ِبِلَّطُمْلا ْنَع
ُللا ىَّلَص ِّْبَِّهلا ْنَع
َؿ َق َ َّلَسَس ِىْهَلَع 
: 
َلَّصلا
َسَء َبَػت ْفَأَس ِْيَػتَعْكَر ّْلُك ِفِ َدَّمََِت ْفَأ َنَْػثَم َنَْػثَم ُة
َؿوُوَػتَس َكْيَدَهِب َعِهْوُػتَس َنَكْسَََْس
: 
َْلَ ْنَمَف َّ ُمَّللا َّ ُمَّللا
ٌجاَدِخ َيِمَف َكِلَذ ْلَعْفَػي 
. 
َر َس
ُوا
َأ ُب
َد و
ُسا َد
ْىَج َم ُنْباَس ُّيِذِمْرّْػتلاَس
ُدَْحَْأَس
.ٌفهِعَض ُوُدَهَسَس
Мутталиб Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Намоз икки ракат-икки 
ракатдандир. Ҳар икки ракатда ташаҳҳуд ўқийсан, муҳтожлигингни, мискинлигингни изҳор