Зиѐвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

55-САБАБ. ФАРЗ НАМОЗЛАРИДАН КЕЙИН ЗИКР АЙТИШ 
Шубҳасиз, фарз намозларидан кейин зикр-тасбеҳлар айтиш қалбда хушуъ ҳосил қиладиган 
омиллардан биридир. Қолаверса, бу билан ибодатда йўл қўйилган нуқсон-камчиликлар учун истиғфор 
айтилади, қусурлар ўрни тўлдирилади. 

---

127 
Фарз намозларидан кейин айтиладиган зикрларни қуйида эслатиб ўтамиз. 
1. Икки тарафга салом бергандан кейин уч марта истиғфор айтилади: 
َأ َللا ُرِفْغَػتْسَأ َللا ُرِفْغَػتْسَأ
َللا ُرِفْغَػتْس
َلَّسلا َتْنَأ َّ ُمَّللا
َلَّسلا َكْهِمَس ُـ
ُـ 
َلَْْا اَذ َي َتْكَر َبَػت
ِلإاَس ِؿ
ِـاَرْك
.
Ўқилиши: “Астағфируллоҳ, астағфируллоҳ, астағфируллоҳ. Аллоҳумма антас салаам, ва 
минкас салаам, табаарокта я зал жалаали вал икром”. 
Маъноси: “Аллоҳдан мағфират сўрайман, Аллоҳдан мағфират сўрайман, Аллоҳдан мағфират 
сўрайман. Ё Аллоҳ, Сен Саломсан (нуқсонлардан саломатсан, бандаларингга офият берувчисан), 
тинчлик-омонлик ҳам Сендан (сўралади). Эй улуғлик, яхшилик Соҳиби! Сенинг хайр-бараканг 
кўпдир!” 
2. Кейин мана бу дуо ўқилади: 
َل 
َّلِإ َىَلِإ
َل ُوَدْحَس ُىَّللا
ٌريِدَق ٍءْيَش ّْلُك ىَلَع َوُيَس ُدْمَْلْا ُىَلَس ُكْلُمْلا ُىَل ُىَل َكيِرَش
َل َّ ُمَّللا
َلَس َتْهَطْعَأ َمِل َعِن َم
َلَس َتْعَػهَم َمِل َيِطْعُم
ْهِم ّْدَْْا اَذ ُعَفْػهَػي
ُّدَْْا َك
.
Ўқилиши: “Лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳув лаа шарийка лаҳ, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва 
ҳува ъалаа кулли шайъин қодийр. Аллоҳумма лаа мааниа лимаа аътойт, ва лаа муътия лимаа манаът, 
ва лаа янфаъу зал жадди минкал жадд”. 
Маъноси: “Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. У Ёлғиздир, шериги йўқ. Мулк ва ҳамд Унга тегишли. 
(Аллоҳ) ҳамма нарсага Қодир. Ё Аллоҳ, Сен берган нарсани ман этувчи йўқ. Сен ман қилган нарсани 
берувчи йўқ. Улуғлик эгасининг улуғлиги (мол-дунѐси, мансаб-мартабаси, таниш-билишлари) Сенинг 
(азобинг)дан (омон қолишда) фойда бермайди”. 
3. Ёки мана бу дуони ўқиш мумкин: 
َل 
َّلِإ َىَلِإ
َل ُوَدْحَس ُىَّللا
ٌريِدَق ٍءْيَش ّْلُك ىَلَع َوُيَس ُدْمَْلْا ُىَلَس ُكْلُمْلا ُىَل ُىَل َكيِرَش
َل 
َلَس َؿْوَح
َّلِإ َةَّوُػق
ِىَّلل ِب
َل 
َىَلِإ
َّلِإ
َلَس ُىَّللا
َّلِإ ُدُبْعَػن
ُنَسَْلْا ُء َهَّػثلا ُىَلَس ُلْضَفْلا ُىَلَس ُةَمْعّْػهلا ُىَل ُو َّيِإ
َل 
َّلِإ َىَلِإ
َفسُرِف َكْلا َوِرَك ْوَلَس َنيّْدلا ُىَل َيِصِلُْمِ ُىَّللا
.
Ўқилиши: “Лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳув лаа шарийка лаҳ, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва 
ҳува ъалаа кулли шайъин қодийр. Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳ. Лаа илааҳа иллаллоҳу ва лаа 
наъбуду иллаа ийяҳ, лаҳун ниъмату ва лаҳул фазлу ва лаҳус санааул ҳасан. Лаа илааҳа иллаллоҳу 
мухлисийна лаҳуд дийн, ва лав кариҳал каафирувн”. 
Маъноси: “Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. У Ёлғиз, шериги йўқ. Мулк ҳам, ҳамд ҳам Уники. У барча 
нарсага Қодир. Куч-қувват (бирон ишни бажариш, яхшилик касб қилиш) фақат Аллоҳ(нинг ѐрдами) 
билан (бўлади). Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. Биз фақат Унга ибодат қиламиз. (Зоҳирий, ботиний) неъмат 
ҳам, фазл (инъом, яхшилик) ҳам, чиройли мақтов (ҳамду сано, шукр кабилар) ҳам Унга тегишли. 
Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. Гарчи кофирлар ѐқтирмаса ҳам Унинг учун Динни холис қилувчилармиз 
(яъни, ибодатда Аллоҳга ҳеч нарсани шерик қилмаймиз, фақат Аллоҳга ибодат қиламиз)”. 
4. Кейин 33 мартадан “Субҳааналлоҳ”, “Алҳамдулиллааҳ”, “Аллоҳу акбар”, деб зикр айтилади. 
َةَرْػيَرُي ِبَِأ ْنَع
ُىْهَع ُللا َيِضَر
َ َّلَسَس ِىْهَلَع ُىَّللا ىَّلَص ِىَّللا ِؿوُسَر ْنَع
: َؿ َق
َّبَس ْنَم
ُد ِفِ َىَّللا َح
َلَص ّْلُك ِرُب
َلََ ٍة
ًَ
َلَََس
َلََ َىَّللا َدَِحَْس َيَِ
َلَََس ًَ
َلََ َىَّللا َرَّػبَكَس َيَِ
َلَََس ًَ
َؿ َقَس َفوُعْسِتَس ٌةَعْسِت َكِلْتَػف َيَِ
: 
َل ِةَئ ِمْلا َـ ََْ
َّلِإ َىَلِإ
َل ُوَدْحَس ُىَّللا
َْلْا ُىَلَس ُكْلُمْلا ُىَل ُىَل َكيِرَش
ِرْحَبْلا ِدَبَز َلْثِم ْتَن َك ْفِإَس ُو َي َطَخ ْتَرِفُغ ٌريِدَق ٍءْيَش ّْلُك ىَلَع َوُيَس ُدْم
َر .
َس ُوا
.ٌ ِلْسُم
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: