|
Рубоийлар
Субҳоналлоҳи холиқи зул-мажду ало
Кўк пўяву сайр ила талабгор санга
Ё рабки, иноятингни ёр айла манга
Шоҳеки фалак сори чу майл ўлди анга
Жонимдағи жим икки долингға фидо
Бу қосид ишим оҳу фиғон айладило
Уйланса бирав торий ўлуб накбат анга
Ким бўлса бу мотамкададек олам аро
Ишқингда неча зор бўлай фурқат аро
Нўш айлар эмиш қадаҳни жонона тўла
Номангки, тириклигимдин улдур матлуб
Номангки, эрур боиси иқболу тараб
Бир айбға гарчи халқ қилғай мансуб
Су кўзгусини боғ аро айларда шитоб
Васлинг бўлубон жонға муяссар, ё раб
Маҳбубдурур гулу висоли матлуб
Эй улки, сўзунг тушти ҳабиб оллида хўп
Гардун уза базм учун мақом айлади тут
Гар ошиқ эсанг зебу такаллуфни унут
Эй ишқ, анинг кўйида тавфи ҳарам эт
Чун ханжари ҳажринг манга қатъ этти ҳаёт
Бўлди менинг ўлмагимга савдо боис
Кўнглумни олибдур ул шаҳи сабздавож
Кундуз кўрсанг ўзунгни маҳзун, қадаҳ ич
Гул вақти муяссар ўлса гулфом қадаҳ
Руҳумғаки майдин эрди ҳар лаҳза футуҳ
Қўрқутма мени тамуғдин, эй зоҳиди ях
Рухсори уза холларин ул дилбанд
Ёшимға бағир қони чу эрди монанд
Кўнглум сайди узуб улустин пайванд
Эй шарбати лаълинг оби ҳайвонднн алаз
Будур тилагимки улки, маъбудунг эрур
Гул зикрин эшитурмену йўқ гулдин асар
Соқий, баданимни нотавон этти хумор
Мулк очқали ҳар хусрави олиймиқдор
Кўзум учадур, магарки ёрим келадур
Ошубки ул кўз тарфи айланадур
Ағёр ила жуфт берма фардим бор
Ҳар лаҳза кўнгул ғамингда маҳзун бўладур
Эй боди сабо, айласанг ул сари гузор
Эн жисм, анинг кўйини пайдо қилакўр
Элдин қочиб улки, тутса тоғ ичра қарор
Андин бериким, қошимда ёрим йўқтур
Ҳар гармравеки, бўлғай ул кошифи роз
Олам бор эмиш, Навоиё, шўрангиз
Аҳбоб денгизки, хонумондин тамаъ уз
Жондин сени кўп севармен, эй умри азиз
Лаълингни қилиб нуктасаро, эй қоракўз
Ул кўзки, даме бўлмади соғ, эй қоракўз
Жонбахш лабинг чашмайи ҳайвонму эмас?
Гар ошиқ эсанг, меҳру вафо қилма ҳавас
Маҳбубқа эътимод қилмоқ бўлмас
Ҳам савмаа кунжи шайхи таррорға бас
То субҳ хурусе уйғаниб урди нафас
Ғурбатда ғариб шодмон бўлмас эмиш
Ул дурри саминки, бор эди кўзума ёш
Йўқ бодайи васл, оби ҳайвон ул эмиш
Йиллар тутубон шайх мақолотиға гўш
Шарбат манга хунобу ғизо ғам бўлмиш
Соқий, мени хорхордин айла халос
Бер жому ол, эй муғбача, жонимни эваз
Ким истаса салтанат, саходур анга шарт
Бу даврда йўқ сен кеби хушхон ҳофиз
Ким айласа соқийи гуландом тамаъ
Ул дамки, қуёш айлади мағрибқа ружуъ
Муғ дайрида даст берса бир лаҳза фароғ
Бир гул ғамидин дедим қўяй бағрима доғ
Бердинг манга дайр аро иқомат, эй муғ
Номанг етибон топти кўнгул иззу шараф
Соқий, баданимни қилди ғам тийғи шикоф
Юз меҳнату ғам кўнглума еткурди фироқ
Кўнглумни ғаму дард ила қон айлади ишқ
Ул дамки қуёш боттию сарғарди шафақ
Оллимда табиби чорасозим ҳам йўқ
Ким кўрди экин жаҳонда оё хушлуқ
Ҳажрингда менинг сабрима жуз нуқсон иуқ
Йўқ даҳрда бир бесарусомон мендек
Бераҳмдурур оламу золим афлок
Зоҳид сенга ҳур, манга жонона керак
Эй жону кўнгул, бир-бирингизга қоришинг
Ўлсам ясаманг мунда мазоримни менинг
Эй улки, замона аҳлидин айрилдинг
Кўксумнн жафо тийғи била ёра қилинг
Гар дилбар эмас малаквашу ҳурхисол
Бир сари сариғ парлоу мен тутсағ йўл
Турмай мени зору нотавон бирла кўнгул
Умринг қуёшиға бермасун чарх завол
Эй жони ҳабибу кўнгли аҳбобқа лол
Садбарг, бинафша, йўқса наргис, ё гул
Тоғ ичра ажаб шоҳдур ул шефтаҳол
То даҳрдурур, даҳр уза султон бўлғил
Муғ дайри сари бугун таманно қилдим
Ёшунған эмиш қора булутқа моҳим
Жоҳилки, ҳасад бўлғай анинг жаҳлиға зам
Баҳру кемадин кўнгулда кўптур аламим
Ғурбатқа тушуб заифу бемор ўлдум
Ишқ аҳлики, манзурдин истарлар ком
Масжидқа неча аҳли риёдек етайин
Жоним аро ўт лаъли сухандонинг учун
Зулфунг гириҳиға пойбаст ўлмишмен
Зоғеки чўқуб оқизди қон кўнглумдин
Хуштур бўлсак, иковла ҳамдам сену мен
Эй боди сабо, агар ҳаво айлагасен
Менменму висол умидидин шод ўлған
Исён тутуни бермаю чеҳрамга амон
Исён аро қолған ибтилониму дейин?
Дайр ичра тилаб жоми ҳилолий партав
Жонимға қилур жавру жафо ёр асру
Гар қилса, киши қилиб гуноҳе, тавба
Не юзини ғоза айламиш фарсуда
Номанг манга руҳдин нишон бўлдн яна
Чун лола тўкулди, лолагун жом ичма
Муғ дайрида бўлса манга бир кошона
Ҳам жисмингга заъф бўлса жоним садқа
Ё кошифи асрори ниҳон бўлса киши
Сен худ борасен кўнгулни қайтарғил, ахий
Сен борғали ортмиш кўнгул зорлиғн
Жонимға етиптурур хумор, эй соқий
Охир дами умр этса шитоб, эй соқий
Деднм зақанинг тутуб, сақоғингни ўпай!
Ҳар зулф хамиға қилма вобаста мени
Жонимда хумордин азоб, эй соқий
Фурқат саҳари ғамға йўлиқтурди мени
Мунглуғ бошим остидағи тошимниму дей?
Не дашти махуф эмиш фано саҳроси
Аввал менга васли руҳпарвар не эди
Кўз бирла қошинг яхши, қабоғинг яхши
Ё рабки, фано базмида хос айла мени
То дашт баҳор бирла рангин бўлғай
То чарх висоли кўйидин сурди мени
Ҳажринг сипаҳи зеру забар қилди мени
Номангкн, менга муждайи жоне эрди
Тил сўз била то қизитти ҳангомамни
Кўрсаткичлар
Ўз1
Н14
Н а в о и й А л и ш е р.
Do'stlaringiz bilan baham: |
