berdi. Faqat navkar otini to'xtatib olguncha Boburning oyoqlari yerni
tirnab sudralib bordi-yu, bejirim ipak sallasi boshidan uchib ketdi.
Ammo No'yon Ko'kaldosh yordamga yetib kelganda, Bobur o'zini
o'nglab, oyoqda turar, biroq rangi juda oqarib ketgan edi»2.
Bobur o'zining bunday botirligi va qo'rqmasligi bilan o'z atrofidagi
boshqa kishilarga ham namuna ko'rsatar edi. Masalan, Bobur bosh lagan
harbiy yurishlardan biri qattiq sovuq vaqtiga to'g'ri kelgan. Sovuq
shunday zo'r bo'ldiki, hatto Bobur yigitlaridan bir nechasi sovuqda
qotib o'ladi. Shunda Bobur anhorning muzini sindirib, 16 marta
sho'ng'iydi. Bobur bu bilan inson organizmining bardoshi cheksiz
ekanligini o'z jangchilari ko'zi o'ngida isbotlaydi. Natijada qo'sh in
orasidagi umidsizlik o'rnini o'z sarkardalariga bo'lgan ishonch
Do'stlaringiz bilan baham: |