Ўзбек халқ эртаги асосида Қорасоч пари

Ғарб Сарой. Кун.				Кадрда шоҳ саройи. Сарой жуда ҳашамдор ва кўркам. Қароргоҳда шоҳ гўзал аёллари (2 нафар) қуршовида ўтирар, аёлларнинг ёнларида эса шохнинг ворис ўғли шахзода Қодир (14 ёш).
	Шаршара				Эртакчи: Шохнинг Гулойим ва Зарнигор исмли рафиқалари бўлиб, Гулойимни Қодир исимли ўғли бор. Зарнигорни эса фарзанди йўқлиги боис, маликалар доим рақобатлашарди. Шоҳнинг дарди эса кўпроқ солиқ йиғиш ва халқни доим қўрқувда ушлаб туриш эди.
					Шоҳнинг ёнига вазирлардан бири икки букилиб, кириб келади. Вазир: - Шоҳим! Халқ орасида Садр исмли ҳоин одамларга сиз ҳақингизда номаъқул гапларни айтиб юрганмуш! Ҳалойиқ уни “донишманд” дея улуғлаётганмуш! Бу гаплардан шоҳнинг юзи ўзгариб, кўзлари ғазабга тўлади.
	Рум.Садрнинг хонадони. Кун.				Жавонлари турли илмий ва адабий китобларга тўла зиёли инсон хонадонида Садр рафиқаси билан 4 яшар ўғилчасини ўйнатиб ўтирибди. Миршаблар унинг хонадонига бостириб кирадилар ва Садрни судраб, олиб чиқиб кетаётганларида рафиқаси уларнинг ортидан йиғлаб, қараб қолади. Қучоғидаги ўғли эса кўзи тўла ёш, аммо йиғламасди. Унинг нигоҳида донишмандлик сезилиб турарди.