Z. A, G‘iyosov

I Bob. TIBBIYOT HUQUQI FANINING MAQSADI, VAZIFALAM VA PREDMETI

Tibbiyot huquqi - diagnostika, davolash va profilaktika tadbirlarini olib borish jarayonida bemorlar va tibbiyot xodimlari, fuqarolar va tibbiyot muassasalari o‘rtasidagi mimosabatlami, ulaming huquq, majburiyat va mas’uliyatlari doirasini belgilovchi qoida, me’yorlarning majmuasidir. Chunonchi bunda fuqarolaming sog‘lig‘ini saqlashga qaratilgan aholiga davolash-profilaktika yordami ko‘rsatish, sanitariya va epidemiyaga qarshi tadbirlar o‘tkazish va shu yo‘nalishdagi boshqa faoliyatni olib borishdagi umumhuquqiy, tashkiliy munosabatlami tartibga soluvchi me’yoriy hujjatlar majmuasi tushuniladi.
Mazkur ta’rifdan kelib chiqqan holda, fanning maqsadi tibbiy faoliyatdagi huquqiy me’yorlar, tibbiyot huquqiga doir nazariy bilim va ko‘nikmalami o‘zlashtirishdir. Ushbu maqsadga mos tarzda fanning quyidagi vazifalari belgilangan:

1. 
   fuqarolaming sog‘lig‘ini saqlash haqidagi qonunchilik asoslarini o‘rganish;
   
2. 
   tibbiy faoliyat bilan bog‘liq turli xil huquqiy
   

munosabatlaming xususiyatlarini o‘rganish;
V) tibbiyot xodimlarining turli xil kasb huquqbuzarliklari bilan tanishish;
G) qilmish va jinoyat ko‘rinishidagi huquqbuzarliklaming mohiyatini farqlash.
Tibbiyot huquqi fanining o‘qitilishi talabalar tomonidan ma’lum bir masalalar bo‘yicha xabardorlik, bilish va amaliy ko‘nikmalaming o‘zlashtirilishini ko‘zda tutadi.
Jumladan, o‘quv jarayoni tugallangach, talaba quyidagi masalalardan xabardor bo‘lishi kerak:

• 
  sog‘liqni saqlash bo‘yicha qonunchilik asoslari;
  
• 
  tibbiy xodimlar, bemorlaming huquq va majburiyatlari;
  
• 
  fuqarolik, mehnat, ma’muriy i jinoyat huquqining tibbiy faoliyatga taalluqli me’yorlari;
  
• 
  tibbiy xodimlaming kasb huquqbuzarliklari holatlarida olib boriladigan tekshiruvlaming xususiyatlari.
  

Talabalar quyidagi masalalami bilishi kerak:

• 
  tibbiy faoliyat bilan bog‘liq qonun hujjatlari talablarini hal
  

etish;

• 
  tibbiy hujjatlami tahlil etish;
  
• 
  tibbiy yordam nuqsonlarini farqlash.
  

Talabalar mazkur fan bo‘yicha quyidagi amaliy ко ‘nikmalarga
ega bo‘lishi kerak:

• 
  tibbiy yordam ko‘rsatish bilan bog‘liq bahsli holatlarda o‘tkaziladigan xizmat tekshiruvlarida ishtirok etish;
  
• 
  tibbiy yordam ko‘rsatishda yo‘l qo‘yilgan kamchiliklarni tahlil etish;
  

murda, tirik shaxs sud-tibbiy ekspertizalarida, shuningdek, tibbiy xodimlaming kasb huquqbuzarliklari bo‘yicha o'tkazilayotgan komission sud-tibbiy ekspertizalarda mutaxassis yoki ekspert sifatida ishtirok etish.
So‘nggi davrda tibbiy faoliyat bilan bog‘liq jarayonning xususiyatlari sezilarli darajada o‘zgarganligini e’tirof qilish lozim. Binobarin, ilgari ushbu faoliyatni muvaffaqiyatli olib borish uchun tibbiyotga oid tegishli bilim, ko‘nikmalarga ega bo‘lish va umum qabul qilingan axloqiy-etik qoidalarga rioya qilish etarli deb qaralgan bo‘Isa, hozirgi paytda bulardan tashqari bu faoliyat bilan bog‘liq bo‘lgan huquqiy me’yorlami bilish va ularga izchil amal qilish zarur.
Amaldagi qonunchilikka muvofiq tibbiy faoliyat keng ma’noda fuqarolarga xizmat ko‘rsatishga tenglashtirilgan. Ushbu holatda tibbiyot xodimlari xizmat ko‘rsatuvchilar, bemorlar esa iste’molchilar sifatida talqin etiladi. Bu vaziyat tibbiy faoliyatda tegishli huquqiy bilimlarga ega bo‘lish zaruratini yanada dolzarbroq qiladi.
Darhaqiqat, mashhur xirurg N. 1. Amosov yozganidek
“vrachning vijdoniga ishonish lozim, hech qanday qonun uning
o‘mini bosa olmaydi”. Shu bilan birga tibbiy faoliyatning axloqiy- etik va huquqiy jihatlarining o‘zaro bog‘liqligi va ulami zinhor bir-biriga qarama-qarshi qo‘yib boimasligini ta’kidlash zarar (V. L. Popov). Mazkur jihatlaming o‘zaro munosabatida huquqni ma’naviyatning eng quyi darajasi yoki rna’lum bir minimumi, axloq, etikani esa ma’naviyatning yuqori darajasi deb hisoblash lozim. Zero, axloqiy-etik talablar erkin, ixtiyoriy bajarilishi nazarda tutilsa, huquqiy me’yorlarning amal qilinishi bevosita yoki bilvosita majburlash orqali ta’minlanadi.
Shunday qilib, tibbiyot huquqi fanimng tizimini davolash-
profilaktika, sanitariya-gigiena me’yorlari, fuqarolar sogiigini saqlash sohasidagi faoliyatni belgilovchi huquqiy hujjatlar tashkil etadi. Bundan kelib chiqqan holda mazkur fanning predmeti turli ko‘rinishdagi tibbiy faoliyatni olib borish jarayonidagi huquqiy munosabatlarni va shu munosabatlar ishtirokchilarining huquqiy statusini belgilovchi me’yorlami o‘z ichiga oladi.
Bu borada awalambor 0 ‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasini ко‘rsatish lozim. Mustaqillik yillarida 0 ‘zbekistonda sogiiqni saqlash tizimining tegishli huquqiy - me’yoriy bazas ini yaratishga alohida e’tibor qaratildi. Jumladan, tibbiy faoliyatga oid qator maxsus qonunlar - ’’Fuqarolar sogiig‘ini saqlash to‘g‘risida”, “Davlat sanitariya nazorati to‘g‘risida”, “Dori vositalari va iarmatsevtika faoliyati to‘g‘risida”, “Giyohvand vositalar va psixotrop-moddalar to‘g‘risida”, “Odam immunotanqisligi virusi (OITV) chaqiruvchi kasalliklaming profilaktikasi to‘g ‘risda”, “Psixiatrik yordam to‘g‘risida”, “Radiatsion xavfsizlik to‘g‘risida”, “Aholini sil kasatligidan himoyalash to‘g‘risida”, “Qon va uning tarkibiy qismlari donorligi to‘g‘risida” va boshqa me’yoriy hujjatlar qabul qilingan.
Binobarin, qonun yaratuvchilik jarayoni uzluksiz boiib, bu yo£nalishda zamon talab-ehtiyojlaridan kelib chiqqan holda kelajakda yangi qonunlarning ishlab chiqilishi va amaldagi qonunlarga tegishli o‘zgartishlar yoki qo‘shimchalar kiritilishi
tabiiy holdir.
Ta’kidlash lozimki, tibbiy faoliyat nafaqat yuqorida qayd etilgan sogiiqni saqlash borasidagi qonunchilik bilan belgilanadi, balki keng ma’noda tibbiyot xodimlarining kundalik faoliyati fuqarolik, mehnat, ma’muriy va jinoiy huquqlar talablari doirasiga ham bevosita taalluqlidir. Shu sababli huquqning ushbu sohalariga tegishli tibbiy faoliyat bilan bog‘liq bo‘lgan me’yorlar ham tibbiyot huquqi tizimiga kiradi.