Yot qattiq zarralar (modifikatorlar) erigan metallga kiritilib, kristallanish

13.1-sxema.
Akril asosli materiallarni davolashda polimerizatsiyani boshlash usullari
Hozirgi vaqtda ishlab chiqarilayotgan akril asosli materiallarning aksariyati ushbu 
texnologiya yordamida qayta ishlanadi va kukun-suyuqlik paketi sifatida etkazib beriladi. 
Dastlab, kukun polimetil metakrilat (pmma) bloklarini maydalash orqali olingan.

---

Biroq, tez orada, suspenziya polimerizatsiyasi usuli bilan olingan polimer kukuni 
yordamida mustahkamlik jihatidan yanada bir xil xamirni olish mumkinligi aniqlandi. 
Ushbu usul materialni darhol kukun shaklida olish imkonini beradi, uning zarralari 
muntazam sharsimon shaklga ega. Sanoat odatda molekulyar og'irlikning keng 
taqsimotiga ega bo'lgan, o'rtacha molekulyar og'irligi bir millionga teng bo'lgan akril 
polimer yoki kopolimer kukunlari aralashmasini ishlab chiqaradi.
Asosiy materialning xossalari suspenziya kukunining zarracha kattaligi taqsimotiga, (ko) 
polimer tarkibiga, uning molekulyar og'irligi taqsimotiga va plastifikator tarkibiga bog'liq. 
Polimer kukunining molekulyar og'irligining oshishi va plastifikator miqdorini minimal 
mumkin bo'lgan miqdorga kamaytirish asosiy materialning fizik-mexanik xususiyatlarini 
yaxshilaydi, lekin polimer-monomer xamirning texnologik xususiyatlariga salbiy ta'sir 
ko'rsatishi mumkin.
Akril asosli materiallar asl kompozitsiyaga misol bo'lib, yakuniy qotib qolgan holatda 
"eski" polimer (suspenziya kukuni) va polimer-monomer tarkibi yoki xamirni 
polimerizatsiya qilish jarayonida hosil bo'lgan "yangi" polimer birikmasidir. tayyor 
mahsulotni ishlab chiqarish jarayoni - tish protez bazasi.
Ko'pgina hollarda xamirni hosil qilish uchun ishlatiladigan monomer kukunning o'zi uchun 
ishlatiladigan monomer bilan bir xil bo'ladi, ammo unga qo'shimcha modifikatsiya qiluvchi 
moddalar ko'pincha kiritiladi, masalan, o'zaro bog'lovchi moddalar deb ataladigan ikki funktsiyali 
monomerlar yoki oligomerlar, "yangi" polimerning o'zaro bog'langan o'zaro bog'langan 
strukturasini yaratish. Monomer suyuqligida mavjud bo'lgan o'zaro bog'liqlik agenti shifo topgan 
materialning molekulyar og'irligini oshirishga yordam beradi va unga ikkita foydali xususiyatni 
beradi. Bu asosning organik erituvchilarda eruvchanligini pasaytiradi va uning kuchini, ya'ni yuk 
ostida yorilishga chidamliligini oshiradi. O'zaro bog'lovchi vositaning haddan tashqari miqdori 
protez asosining mo'rtligini oshirishi mumkin. Eng keng tarqalgan tikuv
dimetakrilatlar, masalan, etilen glikol dimetakrilik efir (DMEG), trietilen glikol dimetakrilik 
efir (TGM-3). Saqlash va tashish jarayonida monomerlarning muddatidan oldin 
polimerlanishini oldini olish uchun monomerga oz miqdorda inhibitorlar qo'shiladi. 
Inhibitorlarning ta'siri ularning tarkibi monomerga asoslangan foizning yuzdan bir 
qismida bo'lsa ham samarali namoyon bo'ladi. Inhibitorlar (gidrokinon, difenilolpropan) 
ishtirokida polimerlanish jarayonining tezligi pasayadi va polimer kamroq molekulyar 
og'irlikda olinadi.
Akril asosli materiallarning uzoq muddatli klinik kuzatuvlari ularning muhim 
kamchiliklarini aniqladi, ularning asosiysi shifobaxsh asosda qoldiq monomerlarning 
mavjudligi, uning biomoslashuvini yomonlashtiradi, materialning mustahkamligini 
pasaytiradi, bu esa bir qator protezlarning sinishiga olib keladi. holatlardan.
Asosiy materiallarni takomillashtirish bo'yicha tadqiqotning asosiy yo'nalishlarini ajratib ko'rsatish 
mumkin:
• suspenziya kukunini olishda suyuqlik va boshqa qo'shimchalarda o'zaro bog'lovchi 
moddalar sifatida sopolimerlash uchun yangi sintezlangan monomerlarni kiritish orqali akril 
asosli materiallarning tarkibini o'zgartirish;
• boshqa sinflarning polimer materiallarini jalb qilish, masalan, akril polimer-monomer 
kompozitsiyalari texnologiyasini to'liq rad etish va "qoldiq monomer" ni istisno qilish bilan 
in'ektsion termoplastiklar;

---

• polimer asosli materiallarni qoliplash va mustahkamlash uchun yangi materiallar va 
texnologiyalarni yaratish.
Protez asoslari uchun materiallarni takomillashtirishga qaratilgan ishlanmalar yangi 
materiallarni yaratishga olib keldi va hozirgi vaqtda xalqaro ISO standarti? 1567 va uning 
asosida ishlab chiqilgan GOST R 51889-2002 ushbu materiallarning kengaytirilgan tasnifini 
o'z ichiga oladi (13.2-sxema).
Asosiy materiallarning turidan qat'i nazar, ularning fizik-mexanik xususiyatlariga 
maqsadga muvofiq ma'lum talablar qo'yiladi. Polimer asosidagi asosiy materiallarning 
zamonaviy standartlari issiqda qotib qolgan akril materiallarning sifatini tavsiflovchi 
ko'rsatkichlar uchun quyidagi asosiy standartlarni o'z ichiga oladi: egilish kuchi 
≥65 
MPa, 
egilish moduli 
≥2000 
MPa, suvni yutish 
≤30 
mkg / mm
3
... Asosiy material emas
massaning 2% dan ko'prog'ini o'z ichiga olishi kerak. qoldiq monomerlar, sun'iy tishlarga 
yaxshi yopishishi va ko'rinadigan teshiklarni o'z ichiga olmaydi. Sovuq davolovchi asosiy 
materiallarga qo'yiladigan talablar pastroq.