o'xshamasligini fahmladi, xijolatdan bir zum-
ga cho‘g‘ bolib yondi. Manglayida ter tomchilari
paydo boldi va to“xtab, dastro'moli bilan oftobda
qoraygan yuzini artdi.
- Artur, azizim, birpas sabr qilsangiz, - dedi u
o'zining xijolat bolganini yashirish uchun hazi-
lomuz ohangda. - Dabdurustdan bunchalik dab-
daba men uchun judayam ortiqcha bolib ketdi.
Nafasimni rostlab olay. O'zingiz bilardingiz, bu
yerga kelishni istamovdim, undan keyin, oila
a ’zolaringizniyam meni ko'rishga ko‘zlari uchib
turgan bolm asa kerak.
- Parvo qilmang! - dedi hamrohi unga taskin
berib. - Siz hech tortinmang. Biz sodda odam-
larmiz... E-he! Menga xat kelganga obcshaydi.
Do'stlaringiz bilan baham: |