Xamsa alisher Navoiy xamsa

Qilma,  Navoiy,  tama eldin diram,

Bor esa

, 

bersang xud erur ul karam.

Sakkizinchi maqolat 

VAFO HAQIDA

Bas,  kishiga  hayotning  lazzati yor  ekan,  umr 

degan  yori  vafodor  ekan.  Vafo  odatidan  uzoq 

odam ziyosi yo‘q shamning o‘zginasidir.  Ziyodan 

ozuqasi  bolmagan  sham  esa  go‘yoki  o‘tsiz  ziyo, 

nuri bolmagan bir muz parchasidir.

Vafosi  bolgan  kishinigina yor  desa  boladi.  U 

xuddi umr kabi vafodordur. Har kishi olamdayor- 

siz bolsa, duri shahvorsiz bir sadafginadir, xolos.

Yolglz  odam  o‘z  kishing  b olsa  ham,  qolidan 

biror ish,  biror hunar kelmaydi.  Yolglz kishi qa- 

chon  kishilar  soniga  o‘tadi?  Yakka-yolglz  inson

---

davrada  ham  har  qancha  qarsak  chalsin,  sado 

yaratolmaydi. Chunki yolg'iz, bir hovuchdan sado 

eshitish mumkinmi?

Yorsiz  elning  ohi  g‘am-anduh  boladi,  xolos. 

Yog'och yolg'iz yonsa, tutashdan nariga bormaydi. 

Toq kishining uyi ham past boladi.  Qachon uyni 

bitta us tun ko'tarib turardi? Burgutning bir qano- 

ti sinsa, tez uchgani bilan darhol charchab qoladi.

Agar nard taxtasida bittagina raqamli kub (каЪа- 

tayn)  bolsa,  bu  oyinni  otynab  bolarmidi? Toshki 

chaqmoqdan uzoqroq tutilsa, ikkalasi ham uzoqdan 

tutab turaveradi-da! Bir-birlarigayaqinyetishsalar- 

gina ulaming o'tlaridan olam yorishadi.

Uchi ikkiga ayrilgan qalamning uchlaridan biri 

sinsa, yozayotgan kishi o‘z xatini bitirolmay qoladi.